نورتروپ فرای و صورت های ازلی یا کهن الگوهای ادبیات

این مقاله تلاش می کند تا روی کرد ادبی نورتروپ فرای را در مورد آیین ها و اسطوره های اولیه ی ادبی تجزیه و تحلیل و توصیف نماید. در بین رویکردهای نقد جدید اخیرا روی کرد کهن الگو جاذبه ی نقادانه ی چشم گیری را کسب کرده است. مطالعات و بررسی های روان شناختی توسط کارل یونگ به ویژه نظریه او را مورد ناخودآگاهی جمعی collective unconsciousness این رویکرد ادبی را با اهمیت تر ساخته است. همانند روی کرد صورت گرایان این روی کرد نیز نیاز به خواندن دقیق متن دارد با وجود این از نظر انسان گرایی بیش تر با ارزش ذاتی اقناع زیباشناختی مرتبط است. به نظر می رسد این روی کرد تا حدی جنبه ی روان شناختی دارد و سعی می کند با جلب توجه خوانندگان یا بینندگان به تجزیه و تحلیل اثر هنری بپردازد. از طرفی نیز این روی کرد جنبه های جامعه شناختی دارد زیرا با الگوهای اساسی فرهنگ ارتباط دارد. بعضی از منتقدان نیز این روی کرد را تاریخی می پندارند زیرا وضعیت اجتماعی و فرهنگی گذشته را با توجه به عدم محدودیت زمانی و مکانی ادبیات مورد بررسی قرار می دهند. این مقاله هم چنین روش های استقرایی و قیاسی نورتروپ فرای را با استفاده از تصاویر مجازی افسانه ها و نمادها مورد بررسی و تجزیه و تحلیل قرار خواهد داد.