کارکرد دیگرگون قافیه در غزل معاصر

قرن حاضر، عصر بدعت‌کاری خوانده شده است و به همین سبب، تحوّلات ادبی نیز در این دوره فراوان بوده و ادبیات فارسی گسترده‌ترین تحول ساختاری خود را در این قرن تجربه کرده است. بنیان این نوشته نیز برگونه‌ای تحول ساختاری در غزل معاصر به همراه نشان دادن طرفه‌کاری‌ها در قافیه آن استوار است. در این مقاله به کارکرد قافیه مدرّج و انواع آن، قافیه آوایی، بازی با قافیه،‌ لغزش در قافیه پرداخته شده، یافته‌ها نیز با آمار و ارقام در دو جدول نشان داده شده‌اند و در مقدمه، در چگونگی غزل معاصر سخن رفته است. براساس یافته‌ها «مدرّج وابسته» شگرد مطلوب غزلسرایان در قافیه به حساب می‌آید و «قافیه آوایی» در مرتبه دوم قرار دارد.