مراتب انوار و تطبیق آن با نصوص عرفانی و شعر مولوی

نور یکی از واژگان کلیدیِ قرآن و فرهنگ اسلامی است و حکمت اشراق بر مبنای آن بنا نهاده شده است؛ در عرفان و بویژه اشعار مولانا نیز نور و ترادفات آن به وفور به کار رفته است. پژوهش حاضر از سه منظر قرآن، حکمت و عرفان به نور و مراتب و هاله‌های معنایی پیرامون آن می‌پردازد و مناسبات و مشابهات آنها را بررسی و تبیین می‌نماید. در این سه دیدگاه، نور، نماد خالق هستی است و نور اقرب یا نور محمدی حاصل نورالانوار است. فلسفه به تبیین کلی کلام حق (قرآن) می‌پردازد و عرفان با بیانی لطیف و هنری، آن را برای طیف وسیع‌تری از مخاطبان تفسیر می‌کند.