نگاهی دیگر به تذکره مدایح الحسینیّه

در دوره 23، شماره 53 فصلنامه علمی کاوش نامه، مقاله‌ای با عنوان «معرّفی تذکره مدایح حسینیّه و بررسی مشخصّات سبکی برجسته‌ آن» درج شده بود. این مقاله، تذکره مزبور را در دو بخش تاریخی و ادبی ارزیابی ‌کرده است. تذکره فوق، در باب زندگی، مدایح و اقدامات عمرانی محمّدحسین خان صدر اصفهانی (1239-1174 ق) است که در چند سال آخر عمر، صدراعظم ایران در دوره فتحعلی‌شاه بود. جستار حاضر نقدی است بر این مقاله، که ضمن معرّفی ساختاری آن، کاستی ها و اشکالات آن را مشخص می‌سازد. این نقد، مقاله را از نظر ساختاری و محتوایی بررسی‌می‌کند و مشکلات آن را از قبیل نام تذکره و مولّف (شامل تاریخ تولّد، شغل، زمان حکومت او بر اصفهان)، توازن تاریخ و ادبیّات، پیشینه‌ پژوهش و مسائل دیگر معلوم می‌سازد. تذکره مدایح حسینیه یکی از مهم‌ترین منابع آگاهی‌بخش برای معماری وشهرسازی و مرمت ابنیه اصفهان و دیگر نقاط ایران و عراق است و همچنین منبع سرشاری برای مادّه تاریخ های دوره خود محسوب می گردد. در این مقاله، ضمن تصحیح نام تذکره و برخی از مشخصات دیگر آن، ویژگی های مهم غفلت‌شده در این متن معلوم می‌گردد.

a review of tazkerhye madayeh al hossainieh

in issue 53 of kavush scientific quarterly, there was an article under the title introduction of the text of madayeh hosseiniyeh and examination of its prominent stylistic characteristics. this article has evaluated tazkiratbaghi in two historical and literary parts. tazkiratbaghiis about the life, praises and construction measures of mohammad hossein khan sadr isfahani (1239-1174 ah), who was the chancellor of iran in the last few years of his life during the reign of fath ali shah.the present study is a critique of this article, which, along with its structural introduction, identifies its shortcomings and problems. it examines the article in terms of structure and content. it reveals its problems such as the name of the tazkirat and the author, date of birth, occupation, the time of isfahan’s rule, the balance of history and literature, the background of the research and other issues. tazkiratbaghi is the most important document of architectural and urban planning measures in the city of isfahan and some other parts of iran and iraq during the qajar period.it is also a source rich in chronogram, which is one of the missing items in the article.