رده‌بندی فرمالیستی آیرونی در داستان‌های کودک

هیچ تعریفی قابلیت اشتمال بر تمام وجوه آیرونی را ندارد. از منظر این پژوهش، آیرونی (irony) مستلزم حضور سه شخص است: آیرونیست (ironist)، قربانی، و ناظر آیرونی. آیرونیست با کلام یا با کنش خود به‌صورت آگاهانه (به قصد فریب) یا ناآگاهانه، به مدلولی اشاره می‌کند؛ ولی قربانی، عکس آن را برداشت می‌کند. ناظر آیرونی، کسی (اغلب خواننده‌ای) است که به برداشت نادرست قربانی، آگاهی دارد و به آن می‌خندد. در واقع، آیرونی قائم به دال‌هایی چندمدلولی (چندپهلوبودن جملات، چندمعنابودن کلمات، چنداستنباطی‌بودن کنش‌ها و موقعیت‌ها) است که برخی از مدلول‌های آن با یکدیگر در تضادند. روش پژوهش پیشِ‌رو تحلیلی-توصیفی و حوزه مطالعه آن، داستان‌های کودک است. هدف از این پژوهش، ریخت‌شناسی انواع آیرونی از منظر نوع رمزگان، جایگاه قربانی، بینامتنیت، شفافیت، و چگالی است. در همین راستا، این مقاله با رهیافتی صورتگرا در پی پاسخ به چگونگی شکل‌گیری آیرونی در داستان‌های کودک است.

formalist classification of irony in children’s stories

no definition is possible for all the aspects of irony. from the perspective of this research, irony requires the presence of three people including the ironist, the victim, and the ironic observer. the ironist refers to a concept with his words or actions, knowingly or unknowingly with the intention of deception, but the victim takes the opposite. an ironic observer is someone, often a reader, who is aware of and laughs at the victim’s misconception. in fact, irony is based on multiple meanings; that is, sentences are multifaceted, words have multiple meanings, and actions and situations have multiple inferences. some components of an ironical meaning are in conflict with each other. this study categorizes ironies with a formalistic approach and in terms of the type of codes, the position of victims, intertextuality, the degree of transparency, and density in the text. the research method is descriptive-analytical, and its field of study is children’s stories. in this regard, the present article seeks to answer how irony is formed in children’s stories with a formative approach. the provided information is useful for humorists in the field of children. as far as the author knows, there is no similar research regarding the classification of ironies, either in domestic or foreign articles.