تبلور پسامدرنیستیِ نظریه «مرگ مولف» در رمانِ «نویسنده نمی‌میرد، ادا درمی‌آورد»

در پیِ نظریّه «مرگ مولّف» رولان بارت (roland barthes)، اقتدار مولّف در نقد نو، با چالش‌ جدّی و بی سابقه ای رو به رو شد. مرگ مولّف تاثیری آشکار در پسامدرنیسم داشته است، به طوری که برخی شگردهای پسامدرنیستی تبلوری از نظریّه مرگ مولّف اند که جایگاه مقتدرانه نویسنده را به مخاطره انداخته اند. بارت این دیدگاه سنّتی را که مولّف، منشا متن، منبع معنا و تنها شخص صاحب صلاحیت برای تفسیر است، رد می کند. به باور او، «مرگ مولّف» برابر با تولّد خواننده است؛ چرا که معنا نه در مبدا متن بلکه در مقصد متن است. پس، اگر مبدا را «مولّف» و مقصد را «خواننده» بدانیم، معنا در مقصد شکل می‌گیرد و پدیدآورنده اثر، دیگر مرکز توجه و تاثیرگذار نیست و این، خود اثر است که در هربار خوانده یا دیده شدن از سوی مخاطب، تولید معنا می کند. در این مقاله، رمان «نویسنده نمی‌میرد؛ ادا درمی آورد» نوشته «حسن فرهنگی» بر اساس نظریّه «مرگ مولّف» بررسی شده است. نتایج پژوهش نشان می دهد که مولّف در این رمان پست  مدرن، از شگردهایی مانند قدرت اختیار و انتخاب دادن به خواننده (خواننده محوری)، اعتراض شخصیت به روند داستان و دخالت در نگارش آن، جدال شخصیت داستان با نویسنده و نافرمانی، تاکید بر داستان بودگی و عمل نوشتن، بینامتنیّت، و درآمیختن زندگی واقعی نویسنده با زندگی داستانی شخصیت ها استفاده کرده است. این شگردها از مولّف محوریِ متن، می کاهند و نقش خواننده را برجسته می کنند و رمان را به رمانی پست مدرن و مبتنی بر نظریّه مرگ مولّف بدل می سازند.

Postmodernist reflection of the theory of death of theauthor in the novel The author does not die; he acts it out

In the new critique of the author’s dominance of the text. Roland Barth was a prominent structuralist And put forward the theory of the author’s death. Barth rejects the traditional view that the author is the source of the text, the source of meaning, and the only person competent for interpretation. In this theory, the author’s death is equal to the birth of the reader Because meaning is not at the source of the text And at the text destination. So if we consider the source as author and the destination as reader Meaning is formed at the destination. Thus, in this theory of creator work, the focus is no longer influential. Rather, it is the work itself Which at any time, being read or seen, means production by the audience. In the present study, the novel The author does not die by Hassan Farhangi has been investigated based on the author’s death theory. The results show that the author in this novel, as a postmodern novel of tricks the power of authority and choice to give to the reader, disobedience and character conflict with the author and finally finding the power of the character, emphasis is placed on storytelling, intertextuality, integration, and the blending of the author’s real life with the fictional life of the characters. And introduce the novel as a postmodernist novel with an emphasis on the author’s theory of death. All of these tricks reduce the text’s central author And emphasize the role of the reader.