ضرورت تصحیح مجدد دیوان اثیرالدین اومانی

اثیرالدین اومانی از شاعران قرن ششم وهفتم هجری است. تنها اثر برجای مانده از وی، دیوان اوست که شامل قصاید، غزلیات، قطعات، رباعیات و ترکیب‌بندها می شود.در شعر این شاعر پیوندی میان سبک‌های خراسانی و عراقی دیده می شود و به دلیل شمول آن بر الفاظ، اصطلاحات، کنایات و تعبیرات رایج عهد شاعر و نیز وجود اشارات تاریخی و ادبی فراوان، دقّت بیشتر در نقل دیوان مذکور، ضروری به نظر می‌رسید. تصحیح دیواناثیرالدین اومانی در سال 1390 از سوی کتابخانه، موزه و مرکز اسناد مجلس شورای اسلامی منتشرگردیده است و پژوهش حاضر بر اساس روش التقاطی، به بررسی و نقد اشکالات و سهوهای تصحیح نسخۀ مزبور می‌پردازد. با بررسی و تحلیل متن فوقبرمبنای رویکرد التقاطی، اشکالات و لغزش هایی در آن متن، آشکار می‌شود که بدین قرارند: عنوان ناقص دیوان چاپی، ترجیحات نادرست در نسخه‌بدل ها، اغلاط نگارشی و املایی و رسم الخطّی، لغزش در ارجاع ها، اشتباهات علمی و لغزش هایی در فهرست منابع. از آنجا که هر نسخه خطی در حکم گنجینۀ ارزشمند فرهنگی و ادبی محسوب می شود بایسته است که برای حفظ اصالت این دیوان نیز اشکالات واردشده در تصحیح متن آن برطرف گردد.

Necessity of revising the Athir omani Court

Athiroddin Omani is a poet of the sixth and seventh century AH. His only remaining work is the Divan, which includes poems, sonnets, ballade, ode, quatrain and tarkibband (literally compositetie). The poet’s poem is a link between Khorasani and Iraqi styles and because of its inclusion on the words, idioms, verses and interpretations of the poet’s covenant, as well as the presence of numerous historical and literary references, it was necessary to pay more attention to the correction of the abovementioned court. Correction of the Divan of the Islamic Republic of Iran by the library, museum and documentation center of the Islamic Consultative Assembly in 2011. The present study, based on the eclectic method, reviews and criticizes the errors and omissions of the revised version. By examining and analyzing the text corrected based on the eclectic approach, the bugs and errors in that text reveal that they are The imperfect title of the Supreme Divan, incorrect prefixes in duplicates, typos and spelling mistakes, incorrect and incomplete references, scientific errors, and errors in the writing of internal and external references and the list of references. Since every version is a valuable cultural and literary treasure, the bugs to correct the text must be resolved in order to preserve the authenticity of the legacy. It is hoped that the findings of this study will be taken into consideration and that these shortcomings will be addressed in the next edition.