رمزگشایی اعداد در «گرشاسب‌نامه»

مطالعه در زمینه‌ی هستی‌شناسی به‌ خوبی نشان می‌دهد که اعداد، علاوه بر این که برای تبیین و شمارش پدیده‌ها و بیان کثرت و قلّت و جنبه‌های اغراق‌آمیزِ توصیفات، به ویژه در آثار حماسی به کار رفته‌اند، در موارد بسیاری نیز کارکردی رمزگونه و نمادین داشته‌اند و به عنوان یک ابزار، نماینده‌ی معانی و مفاهیم مشترکی بوده‌اند که همواره در ذهن بشر جاری بوده است. اعداد، در کنار دیگر مظاهر و اَشکال هنری از قبیل شعر، موسیقی، نگارگری، نمایش و ...، به‌عنوان دسته‌ای از نمادها، القا کننده‌ی این معانی و باورهای اسطوره‌ای بوده‌اند. این رسالت اعداد، در شکل‌گیری متون حماسی ایرانی، پر رنگ و قابل تامّل است. پاره‌ای از اعداد در منظومه‌ی حماسی اساطیری گرشاسب‌نامه‌ی اسدی طوسی، حضوری نمادین و رازآمیز دارند. پژوهش حاضر، به روش مطالعه‌ی موردی و با تکیه بر شواهد و قرائنی از متن گرشاسب‌نامه، کوشیده است تا تنها اعدادِ «یک»، «دو»، «سه»، «چهار»، «پنج»، «شش» و «هفت» را رمزگشایی کند. بر اساس یافته‌های این پژوهش، اعداد یک تا هفت، در بسامدی قابل توجّه و به شکلی هدفمند و آگاهانه در شکل‌گیری داستان‌های گرشاسب‌نامه برای تبیین باورها و مفاهیم خاصّی به کار گرفته شده‌اند؛ مفاهیمی که در تعیین سرنوشت و نظام فکری مردمان باستان نقشی محوری و اساسی ایفا کرده‌اند.