بررسی ویژگی‌های زبانی شعر ناب کودک در اشعار رحماندوست

پژوهشگران و صاحب‌نظران برای شعر ناب کودک امتیازات و مختصّاتی قائل هستند که بعضی از شاعران کودک با ویژگی‌های سبکی خود، بیش و کم بدان نزدیک شده‌اند. بررسی آثار شاعران کودک، برای تشخیص بیشتر این گونه شعر و تعیین جایگاه شعری آنان بسیار اهمّیّت دارد.  در این جستار به شیوه توصیفی تحلیلی سعی شده ضمن معرّفی مختصّات شعر ناب کودک، به بررسی و ارزیابی کمّی جایگاه اشعار رحماندوست در این زمینه پرداخته شود .بدین منظور ابتدا به شناخت نیازها و امکانات زبانی کودک برای آفرینش شعر ناب کودک توجّه و سپس جلوه‌های شعر ناب از جنبه‌های زبانی، تصاویر شعری، موسیقی کلام، هنجارگریزی های سبکی و مضمون ها در مهمترین اشعار رحماندوست کند و کاو  و بررسی شده است. براساس یافته‌های این پژوهش، در شعر ناب کودک از عناصر شاعرانه با محدودیّت‌های زبانی خاصّی بهره گرفته می‌شود. کودکان امکانات زبانی ساده و ناقصی دارند. این امکانات بیشتر بر اساس تفکّر«خود میان بین»کودک قابل توجیه است و شامل:کاربرد صفت کلّی خوب، عدم درک علّت و معلول، قیاس نامعقول، تک‌گویی، پرش ذهنی، تفکّر شهودی، لذّت از تکرارها، عدم درک اسم معنا و....می‌شود. اصلی‌ترین ضرورت‌ها و مقوله‌های شعر ناب کودک نیز عبارتند از: شادی، فانتزی، بازی‌های زبانی، زبان طنز، زبان گفتار، واقع‌گرایی، مضامین ملموس، ترجیح لذّت برآموزش و ترجیح تخیّل بر تعقّل.