یکپارچگی اقتصادی در کشورهای حوزه خلیج فارس (استفاده از یک روش اقتصاد سنجی فضایی)

بر اساس تئوری ، یکپارچگی اقتصادی در میان کشورهایی که ازمنافع اقتصادی و پیوندهای سیاسی مشترک برخوردار هستند ، می تواند به تخصیص مجدد منابع ، افزایش تولید ، تجارت رفاه آنها بیانجامد . با توجه به این مسئله ، کشورهای حوزه خلیج فارس می توانند با گسترش روابط اقتصادی میان خود ، منافع حاصل از یکپارچگی اقتصادی را به دست آورند . این مقاله می کوشد تا تاثیر تشکیل یکپارچگی اقتصادی در کشورهای این حوزه را بر جریانهای تجاری بین المللی آنها بررسی کند . به این منظور با استفاده از مدل جاذبه به تعیین عوامل موثر بر پتانسیل تجاری پرداخته می شود . استفاده از روش اقتصادسنجی فضایی در این زمینه می تواند مفید باشد . کشورهای این حوزه دارای مرز مشترک هستند و بنابراین ، وابستگی فضایی بین آنها بر سطح جریانهای تجاری آنها اثرگذار است . این مقاله تلاش می کند علاوه بر اهداف اصلی، به این سوال پاسخ دهد که عامل تجارت تا چه حد جریانهای تجاری کشورهای حوزه ی خلیج فارس را تحت تاثیر قرار می دهد . نتایج حاصل از تخمین مدل نشان می دهد که فرضیه ی وجود وابستگی فضایی درمدل تایید می گردد ،‌همچنین ، ضریب متغیر مجازی یکپارچگی گویای این واقعیت است که حجم تجارت بین کشورهای حوزه خلیج فارس کمتر از آن است که متغیرهای جاذبه مدل پیش بینی می کنند و برای افزایش آن باید کشورهای مورد نظر در قالب قراردادهای همکاری به حذف موانع تجاری بین خود اقدام کرده و از پتانسیلها و مزیتهای موجود یکدیگر استفاده کنند .