جریان تجاری دوجانبه ایران: اثر ناپارامتری فاصله تکنولوژیکی

در سال های اخیر، اغلب مطالعات در زمینه تکنولوژی و تجارت، بر اهمیت حیاتی تغییر تکنولوژیکی در توضیح الگوی تجارت بین الملل تمرکز کرده اند. نوآوری تکنولوژیکی در تمام کشورها صورت نمی گیرد و هم زمان نیز به تمام کشورها گسترش نمی یابد، بنابراین، فاصله تکنولوژیکی بین کشورها وجود دارد. پژوهش حاضر به تحلیل نقش فاصله تکنولوژیکی بر روابط دوجانبه تجاری ایران با استفاده از تصریح الگوی جاذبه شبه پارامتری طی دوره 2015-1995 پرداخته است. براساس نتایج تخمین، براساس انتظار تاثیر gdp بر روابط دوجانبه تجاری بین ایران و شرکای منتخب تجاری مثبت و معنادار است، جمعیت کشور صادرکننده تاثیر منفی و جمعیت کشور واردکننده اثر مثبت بر روابط تجاری دارد. تاثیر فاصله تکنولوژیکی بر تجارت بین الملل ناپارامتری است و در قالب یک رابطه پارامتری نمی گنجد، به‌طوری که بیان‌کننده اثر ناشناخته تکنولوژی بر روابط دوجانبه تجاری ایران است. به عبارت واضح تر، در دامنه ای از فاصله تکنولوژی تاثیر منفی و در دامنه های دیگر تاثیر مثبتی را برجای می گذارد و به افزایش تجارت دوجانبه بین ایران و شرکای تجاری منجر می‌شود.

Nonparametric Effect of Technological Distance on Iran’s Bilateral Trade and its Trading Partners

In recent years, most studies in the field of technology and trade have focused on the critical importance of technological change in explaining international trade patterns. Technological innovation is not taking place in all countries and it does not spread to all countries at the same time, therefore technological distance would exist among countries.This paper has explained  the effect of technological distance on Iran’s trade relations, specifying a semiparametric gravity model over 19952015. As expected, the estimation results of semiparametric gravity model show that the effect of GDP on bilateral trade relations between Iran and each of the selected trading partners is positive and significant. The population of the exporter has negative impact while the importer’s population has positive effect on bilateral trade. Our empirical results indicate that the relationship between technological distance and bilateral trade is nonparametric, implying a general effect of technology on Iran’s bilateral trade relations. More clearly, in some ranges of the technological distance a negative effect appears on trade relations, while in other fractions of the relevant distance, the impact is positive, leading to an increase in bilateral trade relations between Iran and its trading partners.