بررسی همگرایی تقاضای اجتماعی آموزش عالی در ایران (1362-1380)

در این مقاله بر اساس مدل رشد تعمیم یافته سولو - سوان و با استفاده از تکنیک داده های گروهی همگرایی تقاضای اجتماعی برای آموزش عالی در مناطق مختلف کشور طی سالهای 1362 - 1380 مورد بررسی قرار می گیرد . تعیین سرعت و میزان همگرایی تقاضای اجتماعی برای آموزش عالی به صورت مشروط و مطلق و همچنین ، تعیین سرعت و نوع همگرایی بر حسب گروههای ازمایشی از جمله اهداف این مطالعه است . نتایج حاصل از برآورد مدلها ، حاکی از آن است که همگرایی مناطق مختلف کشور در رشد تقاضای اجتماعی برای آمزش عالی طی دو دهه گذشته مورد تایید قرار میگیرد . بر این اساس ، مناطق مختلف کشور طی دو دهه گذشته در رشد تقاضای اجتماعی برای آموزش عالی به صورت همگرا حرکت کرده اند . سرعت همگرایی بالای به دست آمده موید این واقعیت است که اختلاف استانها در داوطلب - معیار و مقدار تعادل بلند مدت زیاد بوده که این امر نشان از ظرفیت بالقوه بالا برای رشد است . در خصوص همگرایی ؟ یا به عبارت دیگر ، پراکندگی دواطلب - معیار ، انحراف استاندارد بین استانهای کشور برای لگاریتم داوطلب - معیار از روندی نزولی برخوردار بوده که این خود تاکیدی بر وجود همگرایی استان های کشور در رشد تقاضای اجتماعی برای آموزش عالی است .بررسی فرضیه دیگراین پژوهش و نیز ، برآوردهای صورت گرفته برای 4 گروه آزمایشی نشان می دهد که فرضیه مذکور در سه گروه آزمایشی علوم ریاضی و فنی ، علوم تجربی و و کمترین مربوط به گروه علوم ریاضی و فنی است .