تجزیه ‎و تحلیل رابطۀ ریسک درماندگی مالی و بازده سهام

هدف پژوهش حاضر، بررسی رابطۀ سیستماتیک یا غیرسیستماتیک بازده سهام و ریسک درماندگی مالی شرکت‌های پذیرفته‎شده در بورس اوراق‌ بهادار تهران با استفاده از معیار احتمال نکول بلک ـ شولز و مرتون، طی دورۀ زمانی 1380 تا 1391 است. این پژوهش مباحث درماندگی مالی را با نظریۀ قیمت‌گذاری دارایی سرمایه‌ای ترکیب می‎کند و به آزمون پدیدۀ درماندگی مالی از دیدگاه بازار سرمایه می‎پردازد. این پژوهش نشان داد تحولات اخیر در بازار سهام، مستلزم بازنگری در نظریۀ سنتی پرتفوی است. در این پژوهش اطلاعات ماهانه به‎کمک روش چندک‌بندی تجزیه‎وتحلیل شد. نتایج نشان داد در بورس اوراق ‌بهادار تهران، بازده سهام شرکت‌های درمانده به‎وضوح کمتر از بازده شرکت‌های سالم است؛ بنابراین سرمایه‌گذاران برای سرمایه‌گذاری در سهام شرکت‌های درمانده پاداش دریافت نمی‌کنند. همچنین مشخص شد به‎لحاظ آماری، اندازه و b/m به ریسک درماندگی ارتباطی ندارد، اما اثر نوسان‎های غیرسیستماتیک را می‌توان در ریسک درماندگی مالی مشاهده کرد.

An analysis of the relationship between financial distress risk and equity returns

The current research aims to examine the systematic and unsystematic relationship between financial distress risk and equity returns based on the BlackScholesMerton probability of default measure of financial distress risk in the TSE from 2001 to 2012. This research integrates the theory of financial distress into modern asset pricing theory and examines a particular financial distress phenomenon from the theoretical capital market perspective. We use the portfolio formation method for the monthly data. Findings show that returns of financially distressed stocks are lower than sound stocks, thereby the investors are not rewarded by higher returns for bearing that risk. Also, we found that B/M and Size effects are statistically independent from financial distress risk, but the effect of idiosyncratic volatility is observable.