نقش فاکتور درماندگی مالی در توضیح سودآوری صرف ارزش و اندازه

هدف: این پژوهش قصد دارد با استفاده از احتمال نکول کمپل، هیلشر و سیلاگی (2008) (امتیاز chs) به‌عنوان نماگر درماندگی مالی بازارمحور و امتیاز o اولسن (1980) به‌عنوان نماگر مبتنی بر داده‌های حسابداری، سودآوری خلاف‌قاعده‌های صرف ارزش و صرف اندازه را توضیح دهد. احتمال نکول کمپل و همکاران (2008) (امتیاز chs)، در واقع نسخه خلاصه‌شده یک مدل اقتصادسنجی است که برای پیش‌بینی درماندگی مالی شرکت‌ها در افق‌های زمانی کوتاه‌مدت و بلندمدت استفاده می‌شود. در میان خلاف‌قاعده‌های بازار، صرف ارزش و صرف اندازه، توجه بیشتری را به خود جلب کرده‌اند. پژوهشگران در پژوهش‌های قبلی متوجه وجود صرف ارزش در سهام شدند و دریافتند که سهام ارزشی در مقایسه با سهام رشدی، میانگین بازده بالاتری دارند. سهام ارزشی به سهام شرکتی اطلاق می‌شود که به نظر می‌رسد، نسبت به عوامل بنیادی آن با قیمت پایین‌تری معامله می‌شوند. ویژگی‌های مشترک سهام ارزشی عبارت‌اند از: بازده سود نقدی بالا، نسبت ارزش دفتری به ارزش بازار بالا و نسبت p/e پایین. با این حال، سهام رشدی، اغلب گران‌قیمت هستند و با نسبت ارزش دفتری به ارزش بازار پایین معامله می‌شوند. علاوه بر این، پژوهشگران به وجود صرف اندازه پی بردند که طبق آن، سهام کوچک بهتر از سهام بزرگ عمل می‌کنند. این پدیده‌ها به شکل‌گیری استراتژی‌های سرمایه‌گذاری بر اساس صرف ارزش و صرف اندازه منجر شدند.روش: نمونه آماری شامل 168 شرکت بورسی و فرابورسی طی بازه انتهای مهر 1390 تا انتهای شهریور 1400 است. در این پژوهش، در مجموع از 3 مدل بهره گرفته شده است: 1. مدل سه‌عاملی فاما و فرنچ؛ 2. مدل سه‌عاملی بسط‌یافته با امتیاز chs (کمپل و همکاران، 2008) و 3. مدل سه‌عاملی بسط‌یافته با امتیاز o (اولسن، 1980).یافته‌ها: طبق یافته‌ها، ورود فاکتور درماندگی مالی به مدل سه‌عاملی فاما و فرنچ (1993)، عملکرد آن را در توضیح نوسان‌های میانگین بازده سهام شرکت‌های پذیرفته‌شده ارتقا می‌دهد. در این بین، نماگر امتیاز chs (کمپل و همکاران، 2008)، در مقایسه با نماگر امتیاز o (اولسن، 1980)، سهم بیشتری در افزایش قدرت توضیح‌دهندگی مدل مذکور دارد. همچنین، مشخص شد که هم در مدل اولیه فاما و فرنچ (1993) و هم در نسخه‌های بسط‌یافته آن، صرف ارزش عمدتاً در بین سهام ارزشی، چه کوچک و چه بزرگ، رویت می‌شود. اثر اندازه نیز پس از بسط این مدل، اهمیت خود را در بین سهام بزرگ ارزشی از دست می‌دهد؛ اما همچنان به‌عنوان فاکتوری تاثیرگذار در توضیح نوسان‌های میانگین بازده سهام کوچک ارزشی، سهام کوچک رشدی و سهام بزرگ رشدی، نقش ایفا می‌کند. نتیجه‌گیری: نتایج به‌دست‌آمده از پژوهش، وجود رابطه منفی و معنادار بین ریسک درماندگی مالی و بازده مازاد پرتفوی‌های تشکیل‌شده بر اساس اندازه و ارزش دفتری به ارزش بازار را اثبات و تایید می‌کند که در بلندمدت، سهام شرکت‌های درمانده مالی در مقایسه با همتایان سالم خود، بازده‌های مازاد کمتری را محقق می‌سازند. این یافته می‌تواند مورد توجه سازمان بورس و اوراق بهادار، موسسه‌های حسابرسی، سرمایه‌گذاران و اعتباردهندگان قرار گیرد

the role of financial distress factor in explaining profitability of value and size premiums

objective: this study aims to elucidate the profitability of value premium and size premium anomalies by employing the chs score by campbell et al. (2008) as the market-based financial distress indicator and ohlson’s o score (1980) as the accounting-based financial distress indicator.chs‌ score is a reduced-form econometric model to predict financial distress at short and long horizons. among the market anomalies, value and size premiums have attracted more attention. previous research noticed the existence of value premiums in stocks and found that value stocks have higher average returns compared to growth stocks. a value stock refers to shares of a company that appears to trade at a lower price relative to its fundamentals. common characteristics of value stocks include high dividend yield, high book value to market value ratio, and a low p/e ratio. however, growth stocks often look expensive, trading at a low book value to market value ratio. in addition, researchers highlighted the existence of size premium where small stocks perform better than large stocks. these phenomena led to the formation of investment strategies based on value and size premiums. value premium strategy involves buying value stocks and selling growth stocks, while size premium strategy entails buying small stocks and selling big stocks.methods: in this study, the required data was collected from a sample consisting of 168 companies listed on the tehran stock exchange and iran farabourse during the period from october 22, 2011, to september 22, 2021. to investigate the relationship between stock excess returns and risk factors, a total of three models were used: 1) fama and french three-factor model, 2) the augmented three-factor model including the chs score, and 3) the augmented three-factor model including the o score.results: according to the findings of this study, the inclusion of the financial distress factor in the fama and french three-factor model, regardless of the criterion that is used to measure this factor, improves the performance of this model in explaining the fluctuations in the average returns of companies listed on tehran stock exchange and iran farabourse. in the meantime, the chs score, compared to the o score, has a greater contribution to increasing the explanatory power of the mentioned model. additionally, it is found that both in the original model of fama and french and the augmented versions of this model, the value premium is mainly seen among value stocks, both small and big ones. the size effect, which is seen in all groups of stocks before the inclusion of the financial distress variable in the mentioned model, after augmenting this model, although loses its importance among big-value stocks, is still an influential factor in explaining the fluctuations of the average returns of small value stocks, small growth stocks, and big growth stocks.conclusion: the results prove the existence of a negative and highly significant relationship between the financial distress risk and the excess returns of portfolios formed based on size and book value to market value, confirming that in the long run, financially distressed companies compared to healthy companies, realize lower excess returns. this finding can be of interest to the securities and exchange organization (seo), audit institutions, investors, and creditors.‌ it is suggested that researchers use more dynamic versions of asset pricing models and other indicators of financial distress to analyze and explain fluctuations in stock returns in future research. in this regard, researchers can refer to fama and french five-factor model (2015) and the newer versions of the capital asset pricing model (capm), and by including the factor of financial distress in these models, compare the power of the mentioned models in explaining the fluctuations of stock returns