نظریه اخوان الصفا درباره چگونگی پیدایش کثیر از واحد (نظام فیض)

اخوان الصفا در رسایل خود بعد از پیشینه تاریخی بحث نظام فیض، درباره چگونگی پیدایش کثیر از واحد، دو نظریه بیان کرده اند. بر مبنای نظریه اول، مراتب طولی فیض عبارتند از: خدا- عقل منفعل (نفس کلی) - هیولای اولی- جسم مطلق (هیولای ثانیه). بر مبنای نظریه دوم، بین مراتب طولی فیض و سلسله اعداد از (1 تا 9) تناظر وجود دارد و این سلسله طولی عبارتند از: خدا- عقل- نفس- هیولی- طبیعت- جسم فلک- ارکان چهار گانه و طبایع چهارگانه- مولدات سه گانه. نظریه اول، مبین وامداری اخوان الصفا از افلوطین، و نظریه دوم و تربیت منطقی بیان تاریخچه نظام فیض، مبین وامداری اخوان الصفا از فیثاغوریان است. اخوان الصفا با ایجاد تغییراتی درنظریه افلوطین و فیثاغوریان آن را پذیرفتند. بین نظریه اول و دوم آنان، از جهاتی مشابهت از جهاتی تمایز وجود دارد. اخوان الصفا از باب تسامح و تقارب با فیلسوفان نظریه اول را مطرح کردند. نظریه دوم احتمالا به جهت برخورداری از زبان رمزآلود و تناظر بین سلسله مراتب فیض و سلسله اعداد و شواهد دیگر از رسائل اخوان الصفا و مجمل الحکمه، نظریه نهایی اخوان الصفا است.