مطالعه مورد پژوهانه در تاثیر قرآن در ادبیات فارسی (اشعار بهار)

محمد تقی بهار ( 1265-1330ش ) مشهور به ملک الشعرا در آثار خود به ویژه اشعار دوران جوانیش ، متاثر از محتوا و شیوه بیانی قرآن کریم است . وی دراشعار خود 7 گونه از آیات و مفاهیم قرآن استفاده می کند . در مواردی از مفاهیم قرآن بدون استفاده از لفظ اقتباس می کند ، در بخشی از ابیات از یک کلمه ی قرآنی یا بخشی از یک آیه برای افاده ی مفهوم آیه و در بسیاری از ابیات به جای کلمات فارسی الفاظ و اصطلاحات ویژه قرآنی را به کار می برد . در پاره ای از ابیات یک آیه ی کامل ( یک مفهوم کامل ) را برای افاده لفظ و معنی می آورد و در موارد دیگر تغییرات جزئی در آیات را به وجود آورده ،‌ تا مناسب با قالب و وزن شعر گردد و از اشاره های تلمیحی استفاده بسیار می کند . آیات موجود دردیوان او اغلب دارای مفاهیم اعتقادی و اخلاقی است ،‌ در بخش تلمیح به پیامبران کاربرد‌ آیات بیشتر برای توصیف امور عادی زندگی و غالبا تشبیه و تمثیل است . تحولات فکری در طی دوران زندگی او رابه تدریج از افکار دینی و قرآنی به سوی وطن پرستی ، مبارزه با استبداد و تجدد سوق می دهد . به گونه ای که تاثیر قرآن در اشعار او کاهش یافته ،‌ در خدمت توصیف امور زندگی قرار می گیرد .