الگوهای انتشار گون در دنیای قدیم بر پایه چند بخش منتخب

پراکنش جغرافیایی گون با استفاده از داده‌های بانک اطلاعاتی گون (باگ) که شامل 12377 مشاهده می‌باشد، مورد تحلیل قرار گرفت. در دنیای قدیم حدود 2900 گونه یوپلویید متعلق به 166 بخش (section) مجزا وجود دارد. در این مطالعه در سامانه اطلاعات جغرافیایی (gis) نقشه پراکنش تعدادی از مهم‌ترین بخش‌های گون در دنیای قدیم و نقشه غنای گونه‌ای به ‌صورت شبکه‌ای از مربع‌های 50 × 50 کیلومتر برای کل منطقه مورد مطالعه ارایه شده است. جنوب غربی آسیا با داشتن بیش از نیمی از کل گونه‌ها و حدود 1000 گونه اندمیک مهم‌ترین منطقه می‌باشد. مناطق و کشورهای مختلف حوزه انتشار گون از نظر غنای گونه‌ای و اندمیسم مقایسه و دو مرکز اصلی تنوع و اندمیسم معرفی شده‌اند. مرکز اول، شمال‌غربی ایران و نواحی اطراف آن و مرکز دوم، جنوب و غرب ارتفاعات پامیر- آلای در مرز افغانستان و تاجیکستان می‌باشد. بررسی‌ها هشت الگوی انتشار را برای گون در دنیای قدیم نشان داد. با مقایسه هم‌زمان غنای گونه‌ای و وسعت پراکنش، بخش‌های کوچک گسترده و بخش‌های بزرگ محدود تفکیک و معرفی شده‌اند. مطالعه تغییرات غنای گونه‌ای به موازات تغییر ارتفاع نشان داد که گون در ارتفاع حدود 2250-1500 متری به بهینه اکولوژیک خود می‌رسد. در پایان، براساس مختصات جغرافیایی مشاهدات موجود و با استفاده از نه متغیر زیست اقلیمی، مدل‌سازی‌های اکولوژیک انجام و با به کارگیری مدل bioclim نقشه پیش‌بینی پتانسیل انتشار گون برای کل دنیای قدیم ارایه شده است.