بررسی عملکرد سیستم‌های دهلیزی حسی و عمقی و بینایی در کنترل پوسچر مردان سالمند

اهداف: بررسی عملکرد سیستم های حسی به عنوان منابع بازخوردی در کنترل تعادل بدن به هنگام مواجهه سالمندان با آشفتگی های ناگهانی، به دانشمندان در شناخت سازوکار کنترل پوسچر در این گروه سنی و تنظیم برنامه های توانبخشی برای آنها کمک می کند. هدف این مطالعه بررسی عملکرد سیستم های دهلیزی، حسی عمقی و بینایی در کنترل پوسچر مردان سالمند بود.مواد و روش ها: نوسانات پوسچر 40 آزمودنی مرد، در دو گروه آ (50تا59سال) و ب (50 تا 69 سال)، در پنج وضعیت طبیعی (i)، آشفتگی دهلیزی (ii)، آشفتگی حسیعمقی (iii)، آشفتگی بینایی (iv) و ارائه بازخورد بینایی ویژه از مرکز فشار پا (v) به وسیله دستگاه تعادل سنج دینامیکی اندازه گیری شد و اطلاعات به دست آمده به روش آماری manova مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته ها: نتایج نشان داد بین عامل سن و نوسانات پوسچر تاثیرمتقابل وجود دارد (0/013=p)، درحالت (i) نوسانات کلی پوسچر گروه ب نسبت به گروه آ بطور معناداری بیشتر بود (0/01=p). ایجاد وضعیت (ii) در هر دو گروه، باعث افزایش 1/3 برابر نوسانات کلی پوسچر نسبت به حالت (i) شد. در حالت (iii) این افزایش در گروه آ 1/7 برابر و در گروه ب 1/8 برابر شد. در حالت (iv)، نوسانات کلی پوسچر نسبت به حالت (i) در گروه آ، 2/3 برابر و در گروه ب، 2/9 برابر شد. در حالت (v)، نوسانات کلی پوسچر نسبت به حالت (i) در هر دو گروه تغییر معناداری نکرد (0/074=p). همچنین در هر دو گروه، نوسانات پوسچر در جهت قدامی خلفی به طور معناداری بیشتر از جهت داخلی جانبی بود (0/031=p).نتیجه گیری: با ورود افراد به دهه ششم عمر، به علت افول منابع بازخوردی و تضعیف سیستم های حسی، اختلالات چشم گیری در را ه اندازی دستورات اصلاحی در سازوکار کنترل پوسچر رخ می دهد. در نتیجه نوسانات پوسچر، به ویژه در جهت قدامی خلفی، به طور قابل توجهی افزایش می یابد؛ به گونه ای که کنترل پوسچر افراد در این سنین تضعیف می شود و احتمال زمین خوردن آنها قوت می گیرد. ضعف مشهودتر سالمندان در برابر اختلالات بصری، نشانگر تکیه ترجیحی آنها بر اطلاعات این سیستم به عنوان سیستم غالب درکنترل پوسچر است.

Evaluation of Performance of the Vestibular Proprioception and Vision Systems on Postural Control of Old Men

Objectives: Social participation is an important aspect of health in ageing. It is also a part of life and a key element in function that improves physical and psychological health in the elderly. Using assistive mobility devices may influence social participation in this population. Current study aimed to compare social participation in older adults who use assistive mobility devices with those who do not use assistive devices in Tehran.Methods Materials: In this crosssectional study, older adults with and without assistive mobility devices were comprised in their social participation. Seventynine old age adults (39 women and 40 men) who were 60 years or older were recruited using convenience sampling method. They completed life habit, mini mental state and demographic questionnaires. For analyzing continuous data with normal distribution, t test and ANOVA were used, while KruskalWallis and MannWhitney tests were used for categorical variables or those with nonnormal distribution.Results: The finding indicates that older adults with assistive mobility devices engage less in social participation than those who do not use these devices (P<0.05). Older adults in age group of 6074 years had higher social participation in comparison with those in 7589 age group (P<0.05). There was no significant differences between male and females, and single older adults and married ones in their social participation.Conclusion: Type of assistive device affects social participation in older adults. The results suggest that older adults with higher physical ability have higher social participation. Older adults who use assistive devices face with more limitations to participate socially in their community. It is necessary for rehabilitation team to pay attention in improving social participation of older adults.