بررسی رابطه جهت گیری مذهبی و کیفیت زندگی در سالمندان مرد ساکن درخانه و ساکن درخانه ی سالمندان شهرستان تبریز

اهداف: هدف از مطالعه ی حاضر، بررسی رابطه بین جهت گیری مذهبی و کیفیت زندگی درسالمندان ساکن درخانه، و ساکن درخانه ی سالمندان شهرستان تبریز بود. مواد و روش ها: در این مطالعه توصیفی مقطعی، 56 مرد سالمند (20 نفرساکن خانه ی سالمندان و 36 نفر ساکن در خانه) به صورت تصادفی و با روش نمونه گیری خوشه ای انتخاب شدند. سالمندان پرسشنامه های کیفیت زندگی جان و ویر (2000) (36-sf) و جهت گیری مذهبی آلپورت و راس (1967) را تکمیل نمودند. داده های بدست آمده بوسیله ضریب همبستگی پیرسون و آزمون t برای گروه های مستقل مورد تجزیه و تحلیل قرارگرفت.  یافته ها: یافته ها نشان داد که در مردان سالمند ساکن درخانه جهت گیری مذهبی درونی به طرز مثبت و معنی داری با سلامت روانی ، سلامت عمومی، عملکرد اجتماعی، عملکرد جسمانی و شادکامی (p<1%) رابطه دارد، و جهت گیری مذهبی برونی به طرز منفی و معنی داری با درد بدنی(p<1%) دارای رابطه است. در مردان ساکن در خانه ی سالمندان نیز جهت گیری مذهبی درونی به طرز مثبت و معنی داری با سلامت روانی، سلامت عمومی، عملکرد اجتماعی، عملکرد جسمانی و شادکامی (p<1%) رابطه داشته و جهت گیری مذهبی برونی به طرز منفی و معنی داری با ایفای نقش عاطفی (p<5%) رابطه دارد. یافته ها همچنین حاکی از این بود که در مجموع سالمندان ساکن خانه در مقایسه با همنوعان خود در خانه ی سالمندان ازکیفیت زندگی بهتری برخوردار می باشند(p<1%).  نتیجه گیری: نتایج تحقیق حاضر حاکی از همبستگی مثبت میان جهت گیری مذهبی با برخی ابعاد کیفیت زندگی و همچنین کیفیت زندگی بهتر سالمندان ساکن خانه در مقایسه با ساکنان خانه ی سالمندان بود، اما در این حوزه، داده های بیشتری برای رسیدن به روشنگری بیشتر و یافتن دلایل آن مورد نیاز است.