تاثیر دو شیوه ی تمرین هوازی بر تعادل ایستا و پویای سالمندان

هدف: هدف از مطالعه حاضر، تعیین تاثیر دو شیوه  تمرین هوازی بر تعادل ایستا و پویای سالمندان مرد است.روش بررسی: تعداد ۳۷ نفر از سالمندان بیش از شصت سال که ازنظر بدنی سالم بودند، پس از گرفتن پیش‌آزمون‌ها، به‌طور تصادفی، به سه گروه تقسیم شدند: ۱. گروه تمرین هوازی پیاده‌روی یا دویدن نرم (دوازده نفر)؛ ۲. گروه تمرین هوازی دوچرخه‌سواری (سیزده نفر)؛ ۳. گروه کنترل (دوازده نفر). سپس گروه‌هاییک و دو در دو تمرین هوازی پیاده‌روی یا دویدن و نیز تمرین هوازی دوچرخه‌سواری با شدت شصت درصد ضربان قلب بیشینه شرکت کردند. این دو گروه که گروه‌های تجربی تحقیق بودند به ‌مدت هشت هفته، هر هفته سه جلسه و هر جلسه به ‌مدت ۴۵ دقیقه در محل آزمون حضور داشتند. البته بین هر دو جلسه تمرین، یک روز استراحت داشتند. گروه سه (کنترل) درطول اجرای طرح، به فعالیت‌های روزمره خود پرداخت و تمرین ورزشی خاصی را انجام نمی‌داد. پس از پایان دوره تمرینی، همه افراد در جلسه پس‌آزمون شرکت کردند. برای سنجش تعادل ایستا و پویا به ‌ترتیب، از آزمون شارپند رومبرگ و آزمون چوب استفاده شد. برای بررسی اثر تمرین بر متغیرهای وابسته‌ تحقیق و نیز بررسی تفاوت‌های بین‌گروهی، از آزمون تحلیل هم‌پراکنش (ancova) استفاده شد. یافته‌ها: نتایج تحقیق نشان داد که اِعمال برنامه‌های تمرینی در هر دو گروه تجربی تحقیق در مقایسه ‌با گروه کنترل باعث بهبود معنادار در تعادل ایستا و پویای آزمودنی‌ها شد. همچنین، نتایج نشان داد که پیشرفت گروه یک (گروه تمرینی پیاده‌روی یا دویدن) در هر دو آزمون تعادل ایستا و پویا در مقایسه ‌با گروه دو (گروه تمرین دوچرخه‌سواری) به ‌طور معناداری بیشتر بود. نتیجه‌گیری: با توجه ‌به نتایج تحقیق پیشنهاد می‌شود که مربیان و سازمان‌ها و نهادهایی که با سالمندان سروکار دارند، از تمرین‌های دوچرخه‌سواری و پیاده‌روی و به‌ خصوص تمرین‌های پیاده‌روی و دویدن برای کاهش به خطر افتادن این افراد استفاده کنند.