تجارب زیسته سالمندان از آشیانه خالی: یک مطالعه پدیدارشناسی

اهداف افراد سالمند دچار سندرم آشیانه خالی در حال تبدیل‌شدن به یک پدیده اجتماعی مهم در ایران هستند. اگرچه این‌ یک اختلال بالینی نیست، اما سندرم آشیانه خالی می‌تواند اثرات واقعی بر زندگی فرد داشته باشد. تحقیقات نشان می‌دهد این سندرم می‌تواند به افسردگی، اعتیاد به الکل، درگیری‌های زناشویی و بحران هویت منجر شود. بنابراین این مطالعه باهدف تبیین تجارب زیسته سالمندان از آشیانه خالی در ایران انجام شد.مواد و روش ها با روش کیفی از نوع پدیدارشناسی توصیفی کلایزی انجام شد. گروه هدف پژوهش شامل سالمندان آشیانه خالی شهر تهران در سال 1401 بود. نمونه‌گیری پژوهش حاضر با روش هدفمند و تا حد اشباع نظری داده‌ها ادامه پیدا کرد و تعداد 17 نفر پس از احراز شرایط ورود به پژوهش و رضایت شخصی موردمصاحبه قرار گرفتند. از همه 17 مشارکت‌کننده در این مطالعه، 6 نفر مرد و 11 نفر زن بودند. آن‌ها در میانگین سنی 65/7 سال قرار داشتند. در پژوهش حاضر برای جمع‌آوری داده‌ها به‌منظور تعیین تجارب زیسته از مصاحبه نیمه ساختاریافته استفاده شد.یافته ها تجارب زیسته سالمندان از سندرم آشیانه خالی در 6 مضمون اصلی تجربه بحران وجودی، بروز آشفتگی هیجانی، بروز آشفتگی شناختی، کاهش و افت عملکرد، اختلال در روابط بین فردی و رضایت از دوران گذار و 23 زیر مضمون قرار گرفت.نتیجه گیری توصیف و درک سالمندان ایرانی از آشیانه خالی می‌تواند اطلاعات ارزشمندی در اختیار سالمندشناسان و کنشگران رشته‌های وابسته در گروه‌های مختلف روان‌شناسی، مشاوره و مددکاری اجتماعی قرار دهد تا در جهت کاهش و رفع مشکلات موجود، برنامه‌ریزی آتی برای سالمندان آشیانه خالی، برقراری ارتباط مناسب‌تر با این گروه و درنهایت ارتقای دانش سالمند‌شناسی و بهبود کیفیت زندگی سالمندان آشیانه خالی مورد استفاده قرار گیرد. 

the lived experiences of iranian older adults with empty nest syndrome: a phenomenological study

objectives empty nest syndrome (sen) in iranian older adults is becoming an important social phenomenon. although it is not a clinical disorder, it can affect a person’s life and lead to depression, alcoholism, marital conflicts, and identity crisis. this study aims to explore the lived experiences of older adults with sen in iran.methods & materials this is a qualitative phenomenological study. participants were 17 older adults with a mean age of 65.7 years (6 males and 11 females) suffering from ens in tehran, iran, in 2022. sampling was done purposefully and until reaching theoretical saturation. semi-structured interviews were used to collect data regarding lived experiences.results six main themes (existential crisis, emotional turmoil, cognitive disorientation, functional decline, disruption in interpersonal relationships, and satisfaction with the transition period) and 23 sub-themes were extracted.conclusion understanding of iranian older adults’ experiences of ens can provide valuable insights to gerontologists and practitioners in fields of psychology, counseling, and social work to develop future interventions for these older adults and enhance their quality of life.