بررسی رابطه جنبه‌های فردی توانمندسازی با سلامت عمومی در سالمندان مراجعه‌کننده به سراهای محله شهر تهران از سال 1398 تا 1399

اهداف: باتوجه‌به رشد سریع جمعیت سالمندان ضرورت توجه به این گروه٬ بیش‌از‌پیش آشکار می‌شود. توانمندسازی در سلامت عمومی سالمندان نقش مهمی دارد. خودکارآمدی، عزت‌نفس و خودکنترلی نیز از عوامل اصلی موثر در توانمندسازی هستند. هدف این مطالعه٬ تعیین رابطه عوامل فردی توانمندسازی با سلامت عمومی در سالمندان مراجعه‌کننده به سراهای محله شهر تهران در سال 1398 تا 1399 است. مواد و روش ها: در این مطالعه مقطعی که از نوع توصیفی‌تحلیلی است، 320 نفر از زنان و مردان سالمند بالای 60 سال به ‌روش نمونه‌گیری خوشه‌ای انتخاب شدند. جهت گردآوری داده‌ها از پرسش‌نامه 2 بخشی شامل مشخصات فردی و پرسش‌نامه‌های استاندارد سلامت عمومی، خودکارآمدی عمومی٬ عزت‌نفس روزنبرگ و خودکنترلی کوتاه تانجی استفاده شد. داده‌ها در نرم‌افزار spss نسخه 22 و با استفاده از شاخص‌های آماری مرکزی و پراکندگی توصیف و نیز با استفاده از آزمون‌های آماری کای دو و ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون خطی و آنالیز واریانس یک‌طرفه تجزیه‌وتحلیل شد.یافته ها: میانگین و انحراف‌معیار سنی سالمندان 8/3±‌68/42 و سلامت عمومی 13‌/4±21/95 بود. بین سلامت عمومی، خودکارآمدی عمومی، عزت‌نفس و خودکنترلی٬ همبستگی معنادار منفی یافت شد (0/001>p). بین سلامت عمومی وتحصیلات (0/001>p)، مدت اشتغال (0/002>p) و مسکن (0/001>p) رابطه معناداری وجود داشت. همچنین نتایج رگرسیون چندمتغیره نشان داد متغیرهای وضعیت مسکن ( 0/156=p)، عزت‌نفس (0/001>p)، خودکنترلی (0/001>p) و خودکارآمدی (0/001>p) پیش‌بینی‌کننده معنادار مولفه سلامت عمومی هستند.نتیجه گیری: بین سلامت عمومی، خودکارآمدی عمومی، عزت‌نفس و خودکنترلی همبستگی مشاهده شد. همچنین بین سلامت عمومی، تحصیلات، مدت اشتغال و مسکن رابطه معناداری وجود داشت. براساس نتایج رگرسیون چندمتغیره انجام‌شده، متغیرهای وضعیت مسکن، عزت‌نفس، خودکنترلی و خودکارآمدی عمومی پیش‌بینی‌کننده‌های مولفه سلامت عمومی هستند و باید در برنامه‌های ارتقای سلامت سالمندان مدنظر قرار گیرند.

Relationship Between Individual Factors of Empowerment and General Health in Older Adults Attending Neighborhood Houses in Tehran, Iran

Objectives: By the rapid growth of the elderly population, the need to pay attention to this group becomes more obvious. General self-efficacy, self-control and self-esteem are the effective individual factors for the empowerment of the elderly. This study aims to examine the relationship between these individual aspects of empowerment and general health in older adults attending neighborhood houses in Tehran, Iran.Methods & Materials: In this descriptive-analytical study with cross-sectional study design, 320 older men and women over 60 years of age participated who were selected by a cluster sampling method. Data were collected using a demographic form, the 28-item general health questionaire, 10-item general self-efficacy scale, Rosenberg self-esteem scale, and Tangney’s brief self-control scale. Data was described using mean and standard deviation, and analyzed using chi-square test, Spearman correlation test, one-way-ANOVA, and linear regression in SPSS sofwtare, version 22.Results: The mean age of the elderly was 68.42±8.3 years. Their mean score of general health was 21.95±13.4. A significant negative correlation was found between general health, general self-efficacy, self-esteem and self-control (P<0.001). Their general health had a significant relationship with their educational level (P<0.001), years of employment (P=0.002) and housing status (P<0.001). The multivariate regression results showed that housing status (P=0.156), self-esteem (P<0.001), self-control (P<0.001), and general self-efficacy (P<0.001) were the significant predictors of general health in the elderly.Conclusion: There is a relationship between general health, general self-efficacy, self-esteem, and self-control of the elderly in Tehran. Their general health is related to their educational level, years of employment, and housing status. Housing status, self-esteem, self-control and general self-efficacy are predictors of their general health. Attention should be paid to these factors in developing health promotion programs for the elderly.