بررسی میزان و عوامل مرتبط با دلیریوم در سالمندان بستری در بیمارستان‌های آموزشی منتخب شهر تهران در سال 1399 تا 1400

اهداف: دلیریوم تغییر حاد و نوسانی در وضعیت ذهنی بیمار است که با کاهش هوشیاری و اختلال در توجه همراه است و در زمان کوتاه و ناگهانی بروز می‌کند. هدف مطالعه حاضر بررسی میزان و عوامل مرتبط با دلیریوم در سالمندان بستری در بیمارستان‌های آموزشی منتخب شهر تهران در سال 1399 تا 1400 است. مواد و روش ها: ‌پژوهش حاضر از نوع تحلیلی‌مقطعی بوده و جامعه آماری آن تمام سالمندان بستری‌شده در بخش اورژانس و داخلی بیمارستان‌های فیروزآبادی و رسول اکرم (ص) است. شیوه نمونه‌گیری تصادفی ساده بود و 300 سالمند دارای معیارهای ورود، وارد مطالعه شدند. به منظور جمع‌آوری اطلاعات مورد نیاز از پرسش‌نامه جمعیت‌شناختی، تاریخچه پزشکی و از ابزار 4at جهت ارزیابی دلیریوم استفاده شد. همچنین بیومارکرهای خونی مرتبط بررسی شد. داده‌ها پس از جمع‌آوری وارد نرم‌افزار spss نسخه 24 شد. در آمار توصیفی به میانگین، انحراف معیار و در آمار استنباطی همبستگی پیرسون استفاده و در مطالعه حاضر سطح معناداری 0/05 تعیین شد. یافته ها: میانگین سن بیماران 77/8±‌91/70 سال بود. 53 درصد بیماران مرد بودند. 62 درصد متاهل بودند. 31 درصد از سالمندان در معرض دلیریوم و 43 درصد از بیماران مورد مطالعه دلیریوم داشتند. ارتباط معناداری بین وضعیت دلیریوم بیماران با سابقه پلی فارماسی (0/390=p<0/001, r)، استقلال در عملکرد روزانه در منزل (p<0/001 r=0/404)، سابقه بستری در بیمارستان در یک ماه اخیر (0/390=p<0/001, r)، اختلال شنوایی و بینایی بیماران به ترتیب     0/362= p=0/001, r   سابقه بیماری اختلال شناختی (r=0/350, p=0/002)، پارکینسون و سابقه درمان تخصصی افسردگی (به ترتیب 0/301 =p=0/004, r   )p=0/012 , 0/218=rو سابقه درد مزمن (0/043=p، 0/251=r) وجود داشت.نتیجه گیری: شناسایی و تشخیص اولیه سندرم دلیریوم می‌تواند از بروز پیامدهای نامطلوب پیشگیری کند. به منظور شناسایی اولیه این سندرم لازم است فاکتورهای خطر این سندرم شناسایی شده و‌ آزمایشاتی متناسب و جامع برای کاهش اثرات سوء این سندرم برای سالمندان مبتلا به دلیریوم در بیمارستان‌ها ارائه شود.

prevalence of delirium and its related factors in the elderly admitted to selected hospitals in tehran, iran

objectives: delirium is an acute and fluctuating change in the patient’s mental state associated with decreased alertness and impaired attention. this study aims to investigate the prevalence of delirium and its related factors in older adults hospitalized in selected hospitals in tehran, iran.methods & materials: this is a cross-sectional study. the study population consists of all the elderly hospitalized in the emergency and internal departments of firoozabadi and rasoul akram hospitals in tehran, iran. using a simple random sampling method, 300 eligible patients were selected for the study. to collect the required information, a demographic and medical history questionnaire and the 4at test were used. related blood biomarkers were also examined. after collection, the data were analyzed in spss software, version 24 using descriptive statistics (mean±sd) and inferential statistics (pearson correlation test). the significance level was set at 0.05.results: the mean age of patients was 70.91±8.77 years; 53% were male and 62% were married. thirty-one percent were exposed to delirium and 43% had delirium. the patients’ delirium status had a significant relationship with the history of polypharmacy (r=0.503, p<0.001), independence in performing activities of daily living at home (r=0.404, p<0.001), history of hospitalization in the past month (r=0.390, p<0.001), hearing loss (r=0.362, p=0.001), vision loss (r=0.382, p=0.006), history of cognitive impairment (r=0.350, p=0.002), parkinson’s disease (r=0.301, p=0.004), history of specialized treatment for depression (r=0.218, p=0.012), and chronic pain (r=0.251, p=0.043).conclusion: early diagnosis of delirium can prevent its adverse effects. it is necessary to identify the risk factors of this syndrome and provide appropriate and comprehensive interventions for the hospitalized elderly with delirium.