تاثیر هشت هفته تمرینات متمرکز بر مکانیسم پیش‌بین کنترل تعادل بر کنترل قامت و عملکرد حرکتی سالمندان

اهداف: بهبود تعادل و تحرک عملکردی برای پیشگیری از افتادن و عواقب جبران‌ناپذیر آن در سالمندان توجه بسیاری از محققین حیطه سالمندی را به خود جلب کرده است؛ بنابراین هدف از تحقیق حاضر تاثیر تمرینات متمرکز بر مکانیسم پیش‌بین کنترل قامت بر تعادل و عملکرد حرکتی سالمندان بود.مواد و روش ها: در این پژوهش تجربی که در سال 1396 انجام شد، جامعه آماری را سالمندان مرد با سابقه افتادن حداقل یک بار در شش ماه گذشته شهر اصفهان تشکیل دادند. پس از در نظر گرفتن معیارهای تحقیق، چهل نفر از واجدین شرایط انتخاب و به‌ طور تصادفی به دو گروه مساوی تقسیم شدند. از این میان هجده نفر از گروه آزمایش با میانگین سنی 3/2 ±‌70/4، قد 6/2 ±‌165/3، وزن 4/2 ±‌65/3 و 15 نفر از گروه کنترل با میانگین سنی 3/1 ±‌6/669، قد 5/5 ±‌167/0 و وزن 6/8 ±‌67/3 در تحقیق وارد شدند. گروه آزمایش در برنامه مداخله تمرینی متمرکز بر مکانیسم پیش‌بین کنترل قامت شرکت کردند. برای اندازه‌گیری کنترل قامت سالمندان از دستگاه فوت اسکن و برای اندازه‌گیری عملکرد حرکتی آن‌ها از آزمون زمان برخاستن و رفتن استفاده شد. برای تجزیه‌ و تحلیل داده‌ها از نرم‌افزار spss نسخه 20 و آزمون آنووای تکراری در سطح معنی‌داری 0/05 استفاده شد. از آنووا با اندازه‌گیری تکراری برای بررسی هم‌زمان اثر زمان و اثر گروه استفاده شد.یافته ها: اعمال مداخله تمرینی باعث بهبود معنادار میانگین کنترل قامت سالمندان گروه آزمایش در شاخص‌های قدامی خلفی از 6/2 ±28/1 در پیش‌آزمون به 2/4 ±20/5 در پس‌آزمون 8/2=f و p≤0.05 ، داخلی‌خارجی از 5/1 ±17/1 در پیش‌آزمون به 2/9 ±13/2 در پس‌آزمون 31/4=f و p≤0.05 )، و کل از 21/2 ±312/4 در پیش‌آزمون به 17/5 ±285/8 در پس‌آزمون (10/0=f و p≤0.05 ) و بهبود میانگین نمره آزمون برخاستن و رفتن از 2/1 ±13/3 در پیش‌آزمون به 1/0 ±10/1 در پس‌آزمون (0/16=f و p≤0.05 ) شده بود. همچنین گروه آزمایش در میانگین نمره آزمون زمان برخاستن و رفتن و شاخص‌های کنترل قامت نسبت به گروه کنترل بعد از مداخله تمرینی، عملکرد معنادار بهتری نشان دادند (p≤0.05).نتیجه گیری: نتایج مطالعه حاضر نشان داد هشت هفته برنامه تمرینی متمرکز بر مکانیسم پیش‌بین کنترل تعادل می‌تواند در بهبود کنترل قامت و عملکرد حرکتی سالمندان موثر باشد.

The Effect of an 8-week Exercise Program Focused on Anticipatory Postural Adjustments on Postural Control and Motor Function in the Elderly

Objectives: Improving balance and motor function in the elderly for preventing falling and its irreparable consequences has attracted the attention of many researchers in the field of aging. The purpose of the present is to investigate the effect of an exercise program based on Anticipatory Postural Adjustments (APAs) on postural control and motor function of the elderly.Methods Materials: In this experimental study conducted in 2017, the study population consists of 38 eligible male elderly people with a history of falls at least once in the last six months living in Isfahan, Iran in two groups: 18 in the test group (mean age =70.4 ±3.2, mean height=65.3 ±6.2 cm, mean weight= 65.3 ±4.2 kg) and 15 in the control group (mean age =69.6 ±3.1 years, mean height =167 ±5.5 cm, mean weight =67.3 ±6.8). A footscan device was used to measure their postural control, and the Timed Up and Go (TUG) test was taken to measure their motor function. Data were analyzed in SPSS v. 20 software using repeated measures ANOVA at the significance level of P le;0.05.Results: The exercise program significantly improved the mean postural control scores in anterior/posterior direction from 28.1 ±6.2 to 20.5 ±2.4 (F=8.21, P le;0.05), in medial/lateral direction from 17.1 ±1.5 to 13.2 ±2.9 (F=13.4, P le;0.05), and in overall from 312.4 ±21.2 to 285.8 ±17.5 (F=10.02, P le;0.05); It also improved the mean TUG test score from 13.3 ±2.1 to 10.1 ±1.0 (F=16.02, P le;0.05). The experimental group showed a better performance than the control group after exercise in TUG test and postural control parameters (P le;0.05).Conclusion: An 8week exercise program focused on APAs can be effective in improving postural control and motor function of the elderly.