تاثیر تمرین تنفسی دیافراگمی بر عملکرد ریوی در سالمندان مبتلا به بیماری‌های انسدادی مزمن ریه

اهداف بیماری انسدادی مزمن ریه یکی از مهم‌ترین بیماری‌های پیش‌رونده ریوی است. آشکار است که اختلال عملکرد دیافراگم یک عامل مهم در بدترشدن و پیشرفت علائم در بیماران دارای انسداد مزمن ریه است. به همین دلیل تاثیر تمرین تنفسی دیافراگمی بر برخی از عوامل ریوی در این بیماران بررسی شد.مواد و روش ها در این پژوهش نیمه‌تجربی از نوع قبل و پس از آزمون 16 بیمار مرد با میانگین و انحراف معیار سنی 5/4 ± 55 مبتلا به انسداد مزمن ریه، با شدت متوسط به صورت در دسترس و هدفمند انتخاب و به شکل تصادفی در دو گروه هشت‌نفره (آزمایش دیافراگمی و گروه کنترل) تقسیم شدند. از وسایل آزمایشگاهی و پرسش‌نامه اطلاعات فردی برای کنترل معیارهای ورود استفاده شد. توسط وسایل آزمایشگاهی حداکثر فشار دمی، fev1 و تعداد تنفس در دقیقه اندازه‌گیری شد. تمرین تنفسی به مدت هشت هفته و هفته‌ای سه جلسه روی گروه آزمایش اعمال شد. گروه کنترل هیچ تمرینی را انجام ندادند. پس از پایان تمرینات، عوامل ریوی دوباره اندازه‌گیری شد. برای تجزیه و تحلیل آماری داده‌های به‌دست‌آمده از تحلیل واریانس و آزمون تعقیبی توکی استفاده شد.یافته ها یافته‌ها بیانگر آن است که تمرین تنفسی دیافراگمی بر عوامل ریوی تاثیر داشته و معنادار است (0/01=p). در گروه کنترل در هیچ‌یک از متغیرها بهبودی مشاهده نشد (0/05˃p).نتیجه گیری نتایج مطالعه ما نشان داد تمرین تنفسی موجب بهبود الگوی تنفسی بیماران می‌شود و باید در برنامه بازتوانی ریوی این بیماران گنجانده شود.

Effect of Diaphragmatic Respiratory Training on Some Pulmonary Indexes in Older People With Chronic Obstructive Pulmonary Disease

Objectives Chronic Obstructive Pulmonary Disease (COPD) is one of the most important progressive pulmonary disorders. Diaphragmatic dysfunction is an essential factor in the worsening and progression of symptoms in patients with COPD. Therefore, we investigated the effect of diaphragmatic respiratory training on some pulmonary indexes in these patients.Methods Materials This quasiexperimental study type with pretestposttest design, 16 male patients (Mean ±;SD=55 ±; 5.4 y) with moderate COPD were selected through convenient sampling method and were randomly divided into two groups of 8 (diaphragmatic training and control group). A demographic questionnaire was used to control the inclusion criteria. Maximal inspiratory pressure, forced expiratory volume in 1 second, and respiratory rate per minute were measured by laboratory equipment. The training group performed the respiratory exercises 3 sessions per week for 8 weeks. The control group did not do any exercise. After the end of training, the pulmonary indexes were reevaluated. Statistical data were analyzed by ANOVA and Tukey's post hoc test in SPSS21.Results The results indicated that diaphragmatic respiratory exercises had a significant effect on pulmonary indexes (P=0.001). There was no improvement in any of the variables in the control group (P ˃ 0.05).Conclusion Diaphragmatic respiratory training seems to play an essential role in improving the respiratory indexes of patients with pulmonary disease. The results of our study showed that respiratory training improves the respiratory function of patients and should be included in the pulmonary rehabilitation program for these patients.