بررسی‌ فراوانی عوامل خطرآفرین سقوط در سالمندان گیرنده خدمات درمانی در منزل در سال 1396

اهداف سالمندان در معرض بیشترین خطر سقوط و زمین خوردن قرار دارند. به منظور طراحی و اجرای مداخله های موثر و کاهش صدمات ناشی از زمین خوردن در سالمندان، لازم است اهمیت نسبی هریک از عوامل خطرزا معلوم شود. این مطالعه با هدف تعیین فراوانی اثرگذاری هریک از عوامل خطر سقوط در میان سالمندان دریافت کننده خدمت از یکی از مراکز ارائه خدمات درمانی در منزل در شهر تهران انجام شد.مواد و روش ها این مطالعه از نوع توصیفی تحلیلی و به صورت مقطعی انجام شد. در این مطالعه 400 نفر از سالمندان، از طریق نمونه گیری طبقه بندی شده و به صورت تصادفی از 22 منطقه کلانشهر تهران انتخاب شدند. از طریق پرسش نامه محقق ساخته، اطلاعات مرتبط با خطر سقوط در جمعیت هدف، جمع آوری شد. پرسش نامه دو بخش سوالات جمعیت شناختی و سوالات مربوط به متغیر های پژوهش در هفت بُعد (شامل 60 سوال) داشت. داده ها با نسخه 19 نرم افزار spss و با آزمون های آماری توصیفی و استنباطی مناسب آنالیز و تجزیه و تحلیل شد.یافته ها از مجموع شرکت کنندگان در این مطالعه (400=n)، 52.5 درصد زن بودند و میانگین و انحراف معیار سنی سالمندان مورد مطالعه 8±78 بود. فراوانی سقوط در سالمندان نمونه گیری شده 28 درصد (112 مورد از 400 مورد) بود. از بین سالمندانی که زمین خورده بودند (112=n) 64 نفر(57.1 درصد) زن و میانگین و انحراف معیار سنی آن ها 7.5±80 بود. از این بین 82 درصد در داخل منزل با سقوط مواجه شده بودند و محل هایی از منزل که بیشترین فراوانی های سقوط در آن ها رخ داده بود، شامل حمام (19.6 درصد)، سرویس بهداشتی (18 درصد)، اتاق خواب (18 درصد) و پذیرایی (16 درصد) بود. از نظر ناحیه بدن، در ناحیه لگن (26.8 درصد)، دست (22.3 درصد) و پا (19.6 درصد) بیشترین آسیب دیدگی ملاحظه شد. درمجموع 43.8 درصد از زمین خوردن در سالمندان به بستری شدن در بیمارستان با طول دوره های مختلف و درصدهای متفاوت منجر شد؛ به این صورت که 44.9 درصد بین 1 تا 5 روز، 36.7 درصد بین 6 تا 10 روز و 18.4 درصد بین 11 تا 15 روز در بیمارستان بستری شده بودند. رابطه معنادار آماری بین سقوط و هیچ یک از عوامل خطر پزشکی، سبک زندگی و محیطی مشاهده نشد.نتیجه گیری درصد زیادی از سالمندان که دچار سقوط شده بودند در بیمارستان بستری شده بودند و درصد زیادی از آن ها مدت زیادی را بستری بوده اند که باعث تحمیل هزینه های زیادی بر نظام سلامت شده است. علاوه بر این عوامل، خطر حسی حرکتی موثرترین عامل زمین خوردن سالمندان بود که انجام اقدامات بازتوانی و توان بخشی برای سالمندان می تواند باعث کاهش این خطرات شود. این مطالعه نشان داد افرادی که ترس از زمین خوردن دارند بیشتر سقوط کرده اند. بنابراین، در میان عوامل خطر روان شناختی باید به این مورد توجه ویژه ای شود.

Prevalence of Risk Factors for Falls Among the Elderly Receiving Care at Home

Objectives Elderly people are at the highest risk for falling. In order to design and implement effective interventions and reduce the incidence of falling and its resulting injuries, the relative importance of each risk factor should be determined. This study aimed to determine how frequently different factors contribute to falls among the elderly served by one home health agency in Tehran. Methods Materials This study was a descriptiveanalytic and crosssectional study. A total of 400 elderly were selected through random cluster sampling method from all 22 districts of Tehran City, Iran. The study data were collected through a researchermade questionnaire of falling risk factors. The questionnaire consisted of two parts: first, demographic questions and second, questions related to falling in 7 dimensions (including 60 questions). The obtained data were analyzed in SPSS (V. 19) through descriptive and inferential statistics.Results In this study, female samples were 52.5% of the participants (n=400) and the elderly mean±SD age was 78±8 years. The total frequency of falling among the elderly was 28% (112 out of 400). Among the elderly who had fallen (n= 112), 64 (57.1%) of them were female and their Mean±SD age was 80±7.5 years. About 82% of them fell down inside their homes, with these separate frequencies: bathroom (19.6%), toilet (18%), bedroom (18%), and hall (16%). Parts of the body which were more frequently affected by falls in forms of injuries, bone fractures, dislocations, etc., were the pelvis (26.8%), arms (22.3%) and legs (19.6%). Around 43.8% of the falling among the elderly had led to hospitalization, 44.9%, between 1 and 5 days, 36.7% between 6 and 10 days, and 18.4% between 11 and 15 days. The relationship between falls and the medical, lifestyle, or environmental risk factors was nonsignificant.Conclusion A high percentage of affected elderly were hospitalized after the incident, and among them a high percentage stayed in the hospital for a long time imposing considerable costs to the health system. Moreover, sensory and neuromuscular risk factors were the most frequent causes of falls which could be prevented by rehabilitation measures. Results showed that people who are afraid of falling have a higher risk of falling which requires adequate and special attention to this psychological risk factor.