estimating the life expectancy at birth for iranian provinces during 2011-16

Background: life expectancy at birth is a useful indicator of mortality across a population at a particular point in time. due to the incomplete and different coverage of mortality data in the provinces of iran, constructing a life table without data correction can have misleading results. in this study, after evaluating and correcting the mortality data, life expectancy at the national and provincial levels for the period 2011-16 has been estimated. methods: this was a cross-sectional study. regarding the period 2011 to 2016, mortality data were obtained by age and sex (2051602 deaths) from the national organization for civil registration, and the population data were obtained by age and sex from the statistics center of iran. after evaluating and correcting the mortality data regarding children and adults, through the life table technique, life expectancy at birth for the provinces iran was calculated by sex. results: the death registration regarding men and women, during 2011- 2016, in the national level was 93% and 85% respectively. moreover, the range of this coverage for the provinces has been between 70% and 98%. the life expectancy at birth for men was 73.1, and for women it was 76 years. isfahan (77.9 for females and 74.8 for males) had the highest level of life expectancy at birth, and the lowest level was in sistan and baluchestan province (70.4 for females and 69.2 for males). conclusion: considering that there are important differences between the life expectancy of men and women in the provinces of iran, identifying the causes of provincial differences in regarding life expectancy in the provinces of iran can ultimately lead to improved life expectancy at the national level.

برآورد امید به زندگی در بدو تولد در استان های ایران طی سال های 95-1390

زمینه و هدف: امید به زندگی در بدو تولد یک شاخص مفید از مرگ و میر در یک جمعیت در یک مقطع زمانی خاص است. با توجه به پوشش ناقص و متفاوت داده های مرگ و میر در استان های ایران، ایجاد جدول زندگی بدون تصحیح داده ها می تواند نتایج گمراه کننده ای داشته باشد. در این مطالعه پس از ارزیابی و تصحیح داده های مرگ و میر، امید به زندگی در سطح ملی و استانی برای دوره 95-1390 برآورد شده است.روش کار: این یک تحلیل مقطعی بود. در بازه زمانی 1390 تا 1395، داده های مرگ و میر بر حسب سن و جنس (2051602 فوت) از سازمان ثبت احوال کشور و داده های جمعیت بر حسب سن و جنس از مرکز آمار ایران به دست آمده است. پس از ارزیابی و تصحیح داده های مرگ و میر کودکان و بزرگسالان، با استفاده از تکنیک جدول زندگی، امید به زندگی در بدو تولد برای استان های ایران بر اساس جنسیت محاسبه شد.یافته‌ها: میزان ثبت فوت مردان و زنان طی سال‌های 95-1390 در سطح کشور به ترتیب 93 درصد و 85 درصد بوده است. همچنین دامنه این پوشش برای استان ها بین 70 تا 98 درصد بوده است. امید به زندگی در هنگام تولد برای مردان 73.1 و برای زنان 76 سال بود. اصفهان (9/77 برای دختران و 8/74 برای پسران) بیشترین امید به زندگی در بدو تولد و کمترین میزان امید به زندگی در استان سیستان و بلوچستان (4/70 برای زنان و 2/69 برای پسران) بود.نتیجه‌گیری: با توجه به اینکه بین امید به زندگی زنان و مردان در استان‌های ایران تفاوت‌های مهمی وجود دارد، شناسایی علل تفاوت‌های استانی در زمینه امید به زندگی در استان‌های ایران می‌تواند در نهایت منجر به بهبود امید به زندگی در سطح کشور شود.