the effect of acceptance and commitment group therapy on emotional divorce and self-efficacy of working couples

Background: emotional divorce happens when a man and a woman live coldly together but do not request a legal divorce. so the aim of this study is to investigate the impact of acceptance and commitment group therapy (act) on emotional divorce and self-efficacy of couples. methods: this was a controlled experiment. in 2020, bu ali town, hamedan province, had 338 married factory workers. authors chose 60 emotional divorce sufferers using a questionnaire. 40 persons with average self-efficacy questionnaire ratings were randomly assigned into experimental and control groups. the experimental group received 8 weeks of acceptance and commitment-based treatment, while the control group received no intervention. gottman's 1994 emotional divorce questionnaire and scherer et al1982.’s self-efficacy questionnaire were utilized as pre- and post-test. spss version 23 analyzed data. shapiro-wilk test assessed variable distribution normality. the scores in the experimental and control groups are normal because emotional divorce and self-efficacy are significant (p < 0.05). leven's test tested the population's two groups' variance equality. results: in the post-test phase, the findings of the analysis of covariance showed that acceptance and commitment group therapy resulted in lower scores of emotional divorce (p less than 0.05) and higher levels of self-efficacy (p less than 0.05) in the experimental group in comparison to the control group. both the emotional divorce variable (p = 0.414, f = 0.682) and the self-efficacy variable (p = 0.601, f = 0.278) were found to have identical variances according to the results of the leven test (p = 0.601, f = 0.278). conclusions: acceptance and commitment group therapy was able to significantly reduce emotional divorce and increase self-efficacy compared to the control group. therefore, it is possible to prevent acceptance and commitment therapy to reduce emotional divorce and prevent psychological and social damage.

تأثیر گروه درمانی مبتنی بر پذیرش و تعهد بر طلاق عاطفی و خودکارآمدی زوجین شاغل

زمینه و هدف: طلاق عاطفی زمانی اتفاق می‌افتد که زن و مرد با هم زندگی سردی داشته باشند اما تقاضای طلاق قانونی نکنند. بنابراین هدف این پژوهش بررسی تأثیر درمان گروهی مبتنی بر پذیرش و تعهد (ACT) بر طلاق عاطفی و خودکارآمدی زوجین است.روش کار: این یک آزمایش کنترل شده بود. شهرستان بوعلی استان همدان در سال 1399 دارای 338 کارگر متاهل کارخانه بود. نویسندگان 60 فرد مبتلا به طلاق عاطفی را با استفاده از پرسشنامه انتخاب کردند. 40 نفر از افراد دارای امتیاز پرسشنامه خودکارآمدی متوسط به طور تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند. گروه آزمایش 8 هفته درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد دریافت کردند، در حالی که گروه کنترل هیچ مداخله ای دریافت نکردند. پرسشنامه طلاق عاطفی گاتمن 1994 و پرسشنامه خودکارآمدی شرر و همکاران 1982 به عنوان پیش و پس آزمون مورد استفاده قرار گرفت. SPSS نسخه 23 داده ها را تجزیه و تحلیل کرد. آزمون Shapiro-Wilk نرمال بودن توزیع متغیر را ارزیابی کرد. نمرات در گروه آزمایش و کنترل نرمال است زیرا طلاق عاطفی و خودکارآمدی معنی دار است (05/0 > P). آزمون لون برابری واریانس دو گروه جامعه را مورد آزمایش قرار داد.یافته‌ها: در مرحله پس‌آزمون، یافته‌های تحلیل کوواریانس نشان داد که درمان گروهی مبتنی بر پذیرش و تعهد منجر به نمرات کمتر طلاق عاطفی (p کمتر از 0.05) و سطوح بالاتر خودکارآمدی (p کمتر از 0.05) در بیماران شد. گروه آزمایش در مقایسه با گروه کنترل. هر دو متغیر طلاق عاطفی (P = 0.414، F = 0.682) و متغیر خودکارآمدی (P = 0.601، F = 0.278) با توجه به نتایج آزمون لون واریانس یکسانی داشتند (0.601 = P، F = F. 0.278).نتیجه‌گیری: درمان گروهی مبتنی بر پذیرش و تعهد توانست طلاق عاطفی را به‌طور معنی‌داری کاهش دهد و خودکارآمدی را نسبت به گروه کنترل افزایش دهد. بنابراین می توان از درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد برای کاهش طلاق عاطفی و پیشگیری از آسیب های روانی و اجتماعی جلوگیری کرد.