the pre-diction of divorce adjustment through emotional adjustment with emphasis on gender considerations

Introduction: in the growing number of divorces in iran, the pre-sent study aimed to investigate the pre-diction of divorce adjustment through an emotional adjustment emphasizing gender considerations.methods: the pre-sent study was a correlation study, and data were collected through questionnaires, field study, and library. the statistical population was all divorced women and men in tehran city in 2017, and the sampling method was purposeful. the sample included 112 divorced women and 134 divorced men with an age range of 20-40 years. for data collection, the fisher divorce adjustment scale (fdas) (1) and emotional adjustment measure (ema) (2) were used. pearson correlation coefficient, multivariate regression, and multivariate analysis of variance method were used for data analysis.results: the results showed that there is a positive and significant correlation between emotional adjustment and divorce adjustment (p<0.01, r=.29), and men have higher scores than women in these factors; also, emotional adjustment was a significant pre-dictor of divorce adjustment ( beta;=0.720, p<0.01).conclusion: the results of this study reveal a series of postdivorce crises requiring management and restoration by divorced subjects. although the challenges of life after divorce affect both sexes, women are faced with more harm in post-divorce time due to gender barriers. therefore, programs to help increase emotional compatibility after divorce is recommended. also, clarification of the divorce phenomenon is better to be considered from different aspects.

پیش بینی سازگاری پس از طلاق از طریق سازگاری عاطفی با تاکید بر تفاوت های جنسیتی

مقدمه: با توجه به افزایش روز افزون طلاق در ایران ، مطالعه حاضر با هدف بررسی پیش بینی سازگاری با طلاق از طریق سازگاری هیجانی و تأکید بر ملاحظات جنسیتی انجام شد.روش ها: این مطالعه از نوع همبستگی بوده و داده ها از طریق پرسشنامه جمع آوری شد. جامعه آماری کلیه زنان و مردان مطلقه شهر تهران در سال 2017 و روش نمونه گیری هدفمند بوده است. نمونه شامل 112 زن مطلقه و 134 مرد مطلقه با محدوده سنی 20 تا 40 سال بود. برای جمع آوری داده ها از مقیاس تعدیل طلاق فیشر (FDAS) (1) و اندازه گیری تعدیل عاطفی (EMA) (2) استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از ضریب همبستگی پیرسون، رگرسیون چند متغیره و تحلیل واریانس چند متغیره استفاده شد.یافته ها: نتایج نشان داد که بین سازگاری هیجانی و سازگاری با طلاق همبستگی مثبت و معنی داری وجود دارد (01 / 0p <، r=0/29) و مردان در این عوامل نمرات بالاتری نسبت به زنان دارند. همچنین، سازگاری هیجانی پیش بینی کننده مهمی برای سازگاری با طلاق بود (720/0= beta; ، 01 / 0p <).نتیجه گیری: نتایج این مطالعه مجموعه ای از بحران های پس از طلاق را نشان می دهد که نیاز به مدیریت و ترمیم توسط افراد مطلقه دارد. اگرچه چالش های زندگی پس از طلاق بر هر دو جنس تأثیر می گذارد، اما زنان به دلیل موانع جنسیتی در زمان پس از طلاق با آسیب بیشتری روبرو هستند. بنابراین ، برنامه هایی برای افزایش سازگاری هیجانی پس از طلاق توصیه می شود. همچنین برای روشن شدن طلاق بهتر است این پدیده از جنبه های مختلف مورد توجه قرار گیرد.