the effect of eight weeks of aerobic exercise on balance function and physiological cost index in multiple sclerosis patients

Introduction: muscle weakness and balance problems are limiting factors in multiple sclerosis patients that can be improved due to physical activity. the purpose of this study was to investigate the effect of 8 weeks of aerobic exercise on balance function and physiological cost index in patients with ms in yazd city in 1394. methods: this quasi-experimental study was conducted in two stages: pretest and post-test. the subjects were selected by targeted and available sampling and randomly divided into training and control groups that included 30 patients (15 in the experimental group and 15 in the control group). the subjects were randomly divided into two groups of experimental and control. subjects in the experimental group participated in an aerobic exercise program for eight weeks, three days a week, each session of 60-90 minutes with an intensity of 50-70% of maximum heart rate. for statistical analysis we used descriptive statistics such as mean, standard deviation, and the shapiro-wilk test used to measure the normality of the data, independent t-test and the covariance (ancova). the significance level of the tests was p < 0.05 by using the spss-25 software. results: ancova results revealed that the selected aerobic training significantly increased both static balance (p = 0.007) and dynamic balance (p = 0.001). moreover, aerobic training positively influenced the physiological cost index (p = 0.001. conclusion: aerobic exercise can improve both static and dynamic balance and increase the physiological cost index in m.s patients. therefore, these exercises are recommended for patients with ms.

تاثیر هشت هفته تمرین هوازی بر عملکرد تعادلی و شاخص هزینه فیزیولوژیک بیماران زن مبتلا به ام.اس

چکیدهمقدمه: ضعف عضلانی و مشکلات تعادلی به عنوان عامل محدودکننده در بیماران ام اس به شمار می رود که می تواند با فعالیت بدنی بهبود یابد. هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر هشت هفته ورزش‌ هوازی بر عملکرد تعادلی و شاخص هزینه فیزیولوژیک بیماران مبتلا به ام.اس شهرستان یزد در سال 1394، بود. روش کار: تحقیق حاضر از نوع نیمه تجربی و به صورت طرح پیش آزمون و پس آزمون انجام گرفت. نمونه‌های تحقیق به صورت هدفمند در دسترس شامل 30 نفر (15 نفر گروه تمرین و 15 نفر گروه کنترل) از بیماران زن مبتلا به ام.اس عضو انجمن ام.اس بیمارستان شهید صدوقی یزد که بیماری آنها توسط متخصص مغز و اعصاب و با استفاده از امتیاز مقیاس EDSS کمتر از 4/5، تشکیل می‌دادند. آزمودنی های به صورت هدفمند در دسترس و به صورت تصادفی ساده به دو گروه تمرین و کنترل تقسیم شدند. گروه تمرین به مدت 8 هفته، 3 روز در هفته، هر جلسه 9060 دقیقه با شدت 7050 درصد با حداکثر ضربان قلب در یک برنامه تمرین هوازی شرکت کردند. از آزمون های شارپند رومبرگ برای تعادل ایستا، آزمون بلند شدن و راه رفتن زمان دار برای تعادل پویا و آزمون هزینه فیزیولوژیک برای تعیین شاخص هزینه فیزیولوژیک بیماران استفاده گردید. جهت تحلیل آماری از میانیگین انحراف استاندارد و همچنین از آزمون های شاپیروویلک، تی مستقل و تحلیل کوواریانس از نرم‌افزارSPSS نسخه 25 در سطح (0/05 > P) استفاده گردید. یافته‌‌ها: نتایج آزمون تحلیل کوواریانس نشان داد که تمرین منتخب هوازی موجب افزایش معنی دار در میزان تعادل ایستا (07/ = 0P) و افزایش معنی‌دار در میزان تعادل پویا (0/001 > P) و همچنین موجب بهبود شاخص هزینه فیزیولوژیک (0/001=P ) بیماران زن مبتلا به ام اس در گروه تمرین در مقایسه با گروه کنترل گردید. نتیجه ‌گیری: با توجه به یافته‌های مطالعه حاضر تمرینات هوازی می‌تواند منجر به بهبود تعادل ایستا و پویا، همچنین بهبود شاخص هزینه فیزیولوژیک در بیماران مبتلا به ام. اس گردد. لذا استفاده از این تمرینات برای بیماران مبتلا به ام اس توصیه می‌گردد.