the mediating role of resilience and diabetes distress in relationship between depression and treatment adherence in type 2 diabetic among iranian patients

Introduction: the coexistence of mental health problems in diabetic patients can lead to poor disease management. this study aimed at investigating the mediating role of resilience and diabetes distress in the relationship between depression and treatment adherence in type 2 diabetes among iranian patients. methods: it is a type of analytical study conducted from 2019 to 2020. the statistical population of this study consisted of all-diabetic patients in tehran. the subjects (200) were selected after purposeful clinical evaluation and qualification of research. in this study, beck depression inventory (bdi), the persian version of the morisky medication adherence scale-8, diabetes distress scale (dds), conner & davison resilience scale (cdrs) were used to collect the data. pearson correlation test by spss version 24 and confirmatory factor analysis in amos software version 22 were used for analysis (p<0.05). results: in the present study, most participants (about 36.5%) were in the age group of 56-65 and 58.5% of them were female. according to the results, the variables of depression and diabetes distress has a negative and significant correlation with adherence to treatment (r= -.408, p<0.05). the resiliency has a positive and significant correlation with adherence to treatment (r= 0.414, p<0.05). conclusion: the findings showed a link between depression, diabetes distress, resilience, and treatment adherence. resilience and anxiety from diabetes play a mediating role between depression and adherence to care. paying attention to patient resilience may lead to improved depression and diabetes distress in patients with diabetes, to increase the patient’s involvement in treatment adherence.

نقش واسطه ای تاب آوری در رابطه بین افسردگی و تبعیت از درمان دیابت نوع 2 در بیماران ایرانی

مقدمه: همزیستی مشکلات بهداشت روان در بیماران دیابتی می تواند منجر به مدیریت ضعیف بیماری، عدم پیروی از درمان و کیفیت پایین زندگی شود. بنابراین ، این مطالعه با هدف بررسی نقش واسطه ای تاب آوری و پریشانی دیابت در رابطه بین افسردگی و تبعیت از درمان در دیابت نوع 2 در بیماران ایرانی انجام شد.مواد و روش ها: این یک نوع مطالعه تحلیلی است که در دوره زمانی 20202019 انجام شده است. جامعه آماری این مطالعه شامل بیماران دیابتی در شهر تهران بود. افراد (200 نفر) پس از ارزیابی بالینی هدفمند و صلاحیت تحقیق انتخاب شدند. در این مطالعه از پرسشنامه افسردگی بک (BDI) ، نسخه فارسی مقیاس پایبندی به داروهای موریسکی ، مقیاس پریشانی دیابت (DDS)، مقیاس تاب آوری کانر و دیویسون (CDRS) استفاده شده است. از آزمون همبستگی پیرسون با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 24 و تحلیل عاملی تأییدی در نرم افزار AMOS نسخه 22 برای تجزیه و تحلیل استفاده شد (0/05> p).یافته ها: در مطالعه حاضر، بیشتر شرکت کنندگان (36/5٪) در گروه سنی 5665 سال و 58/5٪ زن بودند. براساس نتایج ، متغیرهای افسردگی و دیابت پریشانی با تبعیت از درمان همبستگی منفی و معنی داری دارند( 05 / 0P<، 0/408 = r) تاب آوری با تبعیت از درمان رابطه مثبت و معناداری دارد (05 / 0P<، 0/414= r). طبق نتایج ضرایب غیر استاندارد افسردگی با واسطه نقش تاب آوری و پریشانی دیابت، تأثیر غیر مستقیمی بر تبعیت از درمان دارند.نتیجه گیری: یافته ها نشان داد که بین افسردگی، دیابت نوع دو، تاب آوری و تبعیت از درمان رابطه وجود دارد. همچنین، تاب آوری و پریشانی دیابت بین افسردگی و تبعیت از درمان نقش واسطه ای دارند. بنابراین تاب آوری در بیماران ممکن است منجر به بهبود افسردگی و پریشانی دیابت در بیماران دیابتی شود و یک روش مفید برای افزایش تمایل بیمار در تبعیت از درمان باشد.