relationship between demographic characteristics, depression and insomnia with restless legs syndrome: a study of adults aged 17-70 years in yazd 2019

Introduction: restless legs syndrome (rls) is a neurological-motor disorder in which most patients tend to shake their legs during sleep and describe it as an unpleasant feeling. the aims of this study were to determine the prevalence of rls, its relationship with demographic characteristics, depression, and insomnia and comparison of the mentioned variables in the group with and without rls. methods: this was a case-control analytic study. the sample consisted of 429 adults aged 17-70 years who had referred all the psychiatric and neurological clinics of yazd (center of iran) in 2019. participants were selected by cluster sampling method. research tools included a demographic questionnaire, the beck depression inventory (bdi-ii), insomnia severity index (isi), and an international restless legs syndrome questionnaire (irlsq). the data were analyzed by spss-21, chi-square, pearson correlation coefficient, independent t-test, and linear regression. significant level was considered 0.05. results: the mean and standard deviation of the age of participants was 34.43± 10.82. furthermore, the mean and standard deviation of the age group with rls was 36.07± 10.95 while in group without rls was 33.92± 10.75. prevalence of rls in adults was 23.5% (n= 101), in women was 32% (n= 66) and in men was 28.7% (n= 35). the t-test showed patients with rls had a higher degree of depression and insomnia than those without rls (p<0.05). multiple linear regression also showed that insomnia (β= 0.36), age (β= 0.13), and depression (β= 0.15) had a significant effect on rls score. conclusion: the prevalence of rls among adults in yazd is high. severe insomnia, depressed mood, and aging are considered as important factors inpredicting this disease. according to what was mentioned early detection, prevention, and treatment of this disorder in adults is necessary.

ارتباط ویژگی‌های جمعیت شناختی، افسردگی و بی‌خوابی با سندرم پاهای بی‌قرار: یک مطالعۀ مورد-شاهدی از بزرگسالان 17 تا 70 سال یزد

مقدمه: سندرم پاهای بی قرار یک اختلال حرکتی نرولوژیک است که اغلب بیماران در طول خواب تمایل شدیدی به تکان دادن پاهای خود داشته و آن را احساس ناخوشایندی توصیف می کنند. هدف از این پژوهش تعیین شیوع سندرم پاهای بی قرار، ارتباط آن با ویژگی های جمعیت شناختی، افسردگی و بی خوابی و مقایسه متغیرهای نامبرده در دو گروه با و بدون سندرم پاهای بی قرار بود. روش: این پژوهش یک مطالعۀ موردشاهدی تحلیلی بود. نمونۀ پژوهش شامل 429 بزرگسال 17 تا 70 ساله بود که به کلنیک های روانپزشکی و عصب روانشناختی یزد (ایران) در سال 1398 مراجعه کرده بودند. شرکت کنندگان با روش نمونه گیری خوشه ای انتخاب شدند. ابزار پژوهش شامل فرم جمعیت شناختی، پرسشنامه افسردگی بک (BDIII)، شاخص شدت بی خوابی (ISI) و پرسشنامۀ بین المللی سندرم پاهای بی قرار (IRLSQ) بود. داده ها نیز با استفاده از نرم افزار SPSS21 و روش آماری خی دو، ضریب همبستگی پیرسون، آزمون t مستقل و رگرسیون خطی مورد تحلیل قرار گرفته شدند. سطح معناداری در حد 0.05 بود. یافته ها: میانگین و انحراف استاندارد سنی افراد شرکت کننده در پژوهش 10.82 ± 34.43 بود. همچنین میانگین و انحراف استاندارد سنی گروه دارای سندرم پاهای بی قرار 10/95 ±36/07 و گروه بدون سندرم پاهای بی قرار 10.75 ±33.92 بود. میزان شیوع سندرم پاهای بی قرار در بزرگسالان 23.5% (101=n) بود که میزان شیوع در زنان 32% (66=n) و در مردان 28.7% (35=n) بود. نتایج ttest نشان داد بیماران سندرم پاهای بی قرار از میزان افسردگی و بی خوابی شدیدتری نسبت به افراد بدون سندرم پاهای بی قرار برخوردار هستند (0.05> p). رگرسیون خطی چندگانه نشان داد که متغیرهای بی خوابی (0.36= beta;)، سن (0.13= beta;) و افسردگی (0.15= beta;) بیشترین توان پیش بینی سندرم پاهای بی قرار را دارند.نتیجه گیری: نسبت شیوع سندرم پاهای بی قرار در بزرگسالان ایرانی بالا است. بی خوابی شدید، داشتن خلق افسرده و سن بالا در پیش بینی این بیماری جزو عوامل مهمی در نظر گرفته می شوند. این موضوع توجه به تشخیص زودهنگام، پیشگیری و درمان این اختلال را در بزرگسالان الزام می دارد.