sources of occupational stress and their relationship with personal and occupational factors in nurses of rasht teaching hospitals in 2016

Introduction: nurses experience more stress than other health's staff. job stress has significant effects on the performance of nurses and health care organizations; it also endangers the health care quality and patients' safety. the purpose of this study was to identify the sources of occupational stress and their relationship with personal and occupational factors among nurses.methods: this crosssectional and analytical study was conducted among nurses in the teaching hospitals in rasht city in 2016. the sample size was estimated based on the cochran formula (n=250). the sample was selected via stratified randomly from the clinical wards in seven hospitals. data were collected by demographic questionnaire and toft anderson nurses' stress scale including 34 questions in seven domains of nurses' stressors. data were analysed with independent t, one way anova, friedman and pearson correlation coefficient tests using spss v21.0 software (significance level <0.05).results: the mean score of job stress (72.46 ± 12.47) and 77.8% of the nurses reported that their stress was at the high level. the most frequently mentioned sources of stress were related to uncertainty in treatment , suffering and death of patients , and high workload . however, the least source of stress was related to lack of support resources . there are significant differences between scores of the seven domains of occupational stress (p = 0.001). in addition, the score of job stress had no significant relationship with gender, marital status, unit type, shift type, education level, and employment type (p> 0.05). job stress had no significant correlation with personal and occupational characteristics (p> 0.05).conclusion: given the high levels of nurses' job stress, continuous interventions are needed to decrease the nurses' stress at the individual and organizational levels, especially in the highest sources of stress including uncertainty about treatment and workload . in this regard, we recommend the following interventions at primary (related to reducing stressors), secondary (aimed at reducing nurses' response to stressors), and tertiary (focusing on specific assistance to nurses with high levels of stress) levels.

شناسایی منابع استرس شغلی و بررسی ارتباط آنها با عوامل فردی و شغلی در پرستاران بیمارستان های آموزشی رشت (شمال ایران) در سال 1394

زمینه: پرستاران استرس بیشتری را در مقایسه با سایر کارکنان سلامتی تجربه می‌کنند. استرس شغلی اثر مهمی بر عملکرد پرستاران و سازمانهای مراقبتی داشته و ارایه مراقبتهای با کیفیت و ایمن را به مخاطره می‌اندازد. مطالعه حاضر با هدف شناسایی منابع استرس شغلی و بررسی ارتباط آنها با عوامل فردی و شغلی پرستاران انجام شد.روش: مطالعه‌ای تحلیلی و مقطعی، در بین پرستاران بیمارستانهای آموزشی رشت در سال 1394 انجام شد. تعداد نمونه بر اساس فرمول کوکران برآورد شد (n=250 ) که به روش تصادفی طبقه‌ای از بخشهای بالینی در تمام بیمارستان‌های آموزشی انتخاب گردید. داده‌ها با پرسشنامه مشخصات فردی شغلی و مقیاس استرس شغلی تافت اندرسون شامل34 سوال در هفت حیطه استرس زای شغلی پرستاران جمع آوری شد. داده‌ها با آزمونهای آماری تی مستقل، ANOVA، فریدمن و ضریب همبستگی پیرسن با کاربرد نرم افزار SPSS V21.0 تحلیل گردید (سطح معنی داری کمتر از 05/0).یافته‌ها: نمره کل استرس شغلی پرستاران (47/12 ±46/72 ) بود و 8/77% از پرستاران استرس خود را در سطح شدید گزارش نمودند. بیشترین منابع استرس‌زای مربوط به عدم اطمینان از درمان ، رنج و مرگ بیماران و حجم کاری بود در حالیکه کمترین منبع استرس‌زا مربوط به کمبود منابع حمایتی بود. تفاوت معنی داری بین نمرات حیطه های هفتگانه منابع استرس‌زای شغلی وجود داشت .(p = 0.001) علاوه بر این نمرات استرس شغلی رابطه معنی داری با جنسیت، تاهل، تحصیلات، نوع بخش، نوع شیفت کاری، نوع بخش و نوع استخدام پرستاران نداشت (05/0p>). استرس شغلی با سایر ویژگیهای فردی و شغلی پرستاران همبستگی معنی‌داری نداشت (05/0p>).نتیجه‌گیری: با توجه به سطوح بالای استرس شغلی پرستاران، مداخلات مستمر تعدیل استرس در سطوح فردی و سازمانی بویژه در رابطه با بیشترین منابع استرس‌زا شامل عدم اطمینان از درمان و حجم کاری ضرورت دارد. پیشنهاد می شود مداخلات در سه سطح؛ اولیه (مربوط به کاهش استرس‌زاها)، ثانویه (با هدف کاهش واکنش پرستاران به استرس‌زاها) و ثالثیه (با تمرکز بر کمک خاص به پرستارانی که سطوح بالایی از استرس دارند) انجام شود.