بررسی نقش سرمایه‌ اجتماعی در تعامل انباره سرمایه و تولید ناخالص داخلی ایران با استفاده از الگوی رگرسیون گذار ملایم (str)

سوالات اساسی مدل های رشد اقتصادی از جمله رابطه میان انواع سرمایه و میزان رشدهای تحقق یافته، همواره از دغدغه های محافل علمی و سیاسی بوده است. در بسیاری از مطالعات تجربی نشان داده شده است سرمایۀ فیزیکی و سرمایه اجتماعی هر یک بر میزان و کیفیت رشد اقتصادی موثرند ، اما کمتر به بحث اثرات تعاملی انواع سرمایه گذاری بر رشد اقتصادی پرداخته شده است. در این مطالعه‌ به بررسی اثر سرمایه اجتماعی بر تعامل میان سرمایۀ فیزیکی و رشد اقتصادی ایران با استفاده از الگوی‌ رگرسیون گذار ملایم (str) پرداخته شده است. دوره‌ مورد مطالعه برای ایران سال های 1346 تا 1400 است. برای سرمایۀ اجتماعی، بُرداری از چهار شاخص منطبق با شاخص های فوکویاما استفاده شده است. نتایج حاصل از بررسی متغیرها و مدل مورد استفاده نشان داده است که در سطوح مختلف سرمایه‌ اجتماعی، سرمایه‌ فیزیکی تاثیر متفاوتی بر تولید ناخالص داخلی ایران دارد و نوسانات سرمایه اجتماعی طی این سال ها بر اثرگذاری سرمایه‌ فیزیکی بر تولید ناخالص داخلی ایران اثرگذار بوده است به نحوی که در دورانی که نوسان سرمایه اجتماعی بیشتر است، نوسان ضریب اثرگذاری سرمایه فیزیکی بر تولید افزایش می‌یابد.

investigating the role of social capital in the interaction between physical capital and iran’s gdp using the smooth transition regression (str) model

economic growth models have long grappled with fundamental questions regarding the relationship between different types of capital and real growth rates. while numerous empirical studies have demonstrated the independent effects of physical capital and social capital on the quantity and quality of economic growth, less attention has been given to the interactive effects of these investment types. this study examines the influence of social capital on the interaction between physical capital and iran’s economic growth using the smooth transition regression (str) model. the analysis covers the period 1346–1400 (1967–2021) and employs four indicators inspired by fukuyama’s framework to measure social capital.the findings indicate that the impact of physical capital on iran’s gross domestic product (gdp) varies across different levels of social capital. periods of greater fluctuations in social capital have been associated with increased variability in the effect of physical capital on economic growth. specifically, stronger social capital enhances the productivity of physical capital, while weaker social capital reduces its effectiveness.this study highlights the critical role of social capital in shaping the returns on physical capital investments, suggesting that strategies to stabilize and strengthen social capital could lead to more consistent and sustainable economic growth outcomes. introductioneconomic growth, as a key driver of national welfare, has long captured the attention of not only economists but also social and political scientists. this interest stems from its profound impact on living standards, social stability, and political dynamics. unstable economic conditions, linked to phenomena such as unemployment, inflation, and disparities in quality of life and life expectancy, can trigger social unrest and political crises. as such, understanding the determinants of economic growth is essential for shaping policies that foster sustainable development and prosperity.one of the enduring questions in the study of economic growth concerns why nations or regions with similar resource endowments and economic conditions often experience divergent growth trajectories. this question remains partially unresolved, especially regarding the interplay of various forms of capital in driving economic outcomes.