ساختار صنعت و بهره‌وری نیروی ‌کار در صنایع تولیدی ایران

در ادبیات اقتصادی و خصوصاً ادبیات اقتصاد صنعتی عوامل اصلی که ساختار هر صنعت را شکل می‌دهند از عمده‌ترین عواملی محسوب می‌شوند که بر رفتار بنگاه‌های اقتصادی و در نتیجه بر عملکرد آنها که می‌توان آن را با معیارهایی مانند سطح بهره‌وری نیروی‌کار اندازه‌گیری نمود، تاثیر‌گذار است. مقاله حاضر با هدف بررسی تاثیر عوامل شکل‌دهنده ساختار صنایع تولیدی ایران در برنامه دوم توسعه بر بهره‌وری نیروی‌کار بنگاه‌هایی که در آن صنایع فعالیت می‌نمایند، می‌کوشد تا اعتبار رویکردهای متفاوت این حوزه را مورد کنکاش و بررسی قرار دهد. نتایج این مطالعه نشان می‌دهد که بین اندازه بهینه بنگاه و بهره‌وری نیروی‌کار رابطه‌ای مثبت و معنی‌دار وجود دارد. این موضوع نمایان‌گر آن است که با افزایش میزان تولید و استفاده از صرفه‌های ناشی از مقیاس موجود در صنایع تولیدی، می‌توان بهره‌وری بنگاه‌های صنعتی را افزایش داد. این موضوع، همچنین بیان‌گر آن است که بنگاه‌های صنعتی ایران در ظرفیتی کمتر از اندازه بهینه فعالیت نموده و از این‌رو امکان افزایش بهره‌وری بنگاه‌های صنایع تولیدی با استفاده بیشتر از ظرفیت موجود، و نه الزاماً ایجاد بنگاه‌های جدید، وجود دارد.