بهینه‌یابی قراردادهای بالادستی نفت و گاز: الگوی کارگزار کارفرما

تاریخچه قراردادهای نفتی در قرن اخیر حکایت از آن دارد که قراردادهای نفتی در واقع چهره‌ای از معارضه منافع شرکت‌های نفتی خارجی با منافع ملی دولت‌های صاحب مخزن است. در تعارض مطرح شده، این سوال مهم در برابر دولت‌های میزبان وجود داشته و دارد که کدام‌یک از قراردادهای بالادستی متعارف و موجود را باید انتخاب کنند تا منافع بیشتری کسب شود. برای پاسخ به این سوال تحقیق از نظریه نمایندگی استفاده شده است. در مدل طراحی شده تابع منفعت هرکدام از طرفین در هرکدام از قراردادهای بالادستی بیان شده، شناسایی و مدلسازی شده‌اند. همچین شروط عقلانیت و انگیزه نیز در این مدل به عنوان قید مشارکت مورد تحلیل قرار گرفته‌اند. نتایج حاصل از مدل پیشنهادی با استفاده از روش الگوریتم ژنتیک حاکی از آن است که قرارداد مشارکت در تولید در مقایسه با دو قرارداد امتیازی و خرید خدمت در مختصات میدان مفروض کمترین هزینه نمایندگی را داشته و می‌تواند به عنوان الگوی منتخب، بیشترین منفعت را برای دولت صاحب مخزن در پی داشته باشد.

Optimization of Upstream Oil and Gas Contracts: A PrincipalAgent Model

The history of oil contracts in the last century indicates that oil contracts are a form of conflict between the interests of foreign oil companies and national interests of reservoirowning governments. In this context, an important question arises for reservoirowning governments as to which existing conventional upstream contracts should be chosen to maximize benefits. Representation theory has been used to answer this research question. In the designed model, each party’s interest function in each of the upstream contracts is identified and modeled. Also, the rationality and motivation conditions in this model have been analyzed as participation constraints. The results of the proposed model using the genetic algorithm method show that, given field coordinates, the productionsharing contract has the lowest representation cost compared to the other two contracts of concession and service purchase. And as the selected model, productionsharing contracts can make the most profit for reservoirowning governments.