ارزیابی رابطه بین هزینه‌های امنیت و تشکیل سرمایه ثابت خصوصی در ایران

مبتنی بر ساختار اقتصادی کشور، مخارج دفاعی و هزینه‌های امنیت به عنوان یک کالای عمومی، دارای تاثیرات مثبت یا منفی بر فعالیت‌های بخش خصوصی است. این پژوهش با استفاده از رویکرد همدوسی جزئی در دوره 1396-1338 به ارزیابی ارتباط بین مخارج دفاعی و هزینه‌های امنیت به عنوان دو بخش مهم از بودجه دولتی با تشکیل سرمایه ثابت خصوصی و درآمدهای نفتی با ثابت در نظر گرفتن اثر مالیات، پرداخته است. نتایج نشان داد که با ثابت نگه داشتن اثر درآمدهای مالیاتی در مقیاس زمانی چهار ساله و در بازه زمانی 1348 تا 1357 دو متغیر مخارج دفاعی و تشکیل سرمایه ثابت خصوصی نه تنها هم فاز نبوده، بلکه مخارج دفاعی یک متغیر پیشرو برای تشکیل سرمایه ثابت است که تایید اثر جانشینی جبری در اقتصاد ایران است. در مقابل در دوره 1376-1368 دو متغیر، هم‌فاز هستند و اثر جانشینی رخ نداده است. همچنین در کوتاه‌مدت و بلندمدت تشکیل سرمایه ثابت خصوصی، متغیر پیشرو است که نشان می‌دهد نیاز به تامین امنیت، افزایش هزینه‌های آن را توجیه می‌کند. در سال‌های 1348 تا 1357 و در مقیاس زمانی کوتاه‌مدت، دو متغیر مخارج دفاعی و درآمدهای نفتی در فاز مخالف یکدیگر قرار دارند. دو متغیر هزینه‌های امنیت و درآمدهای نفتی نیز در کوتاه‌مدت هم فاز بوده و پیکان‌های اختلاف فازی بیانگر علیت از درآمدهای نفتی به هزینه‌های امنیت طی سال‌های 1365 تا 1378 است. با توجه به ساختار اقتصاد ایران و اینکه ایران صادرکننده تجهیزات نظامی نیست، پیشنهاد می‌شود مخارج دفاعی به منظور کنترل اثر جانشینی جبری در حد بهینه تعیین شود و هزینه‌های امنیت نیز تا جایی که تاثیر مثبت بر تشکیل سرمایه ثابت خصوصی دارد، افزایش یابد.

Evaluating the Relationship between Security Costs and Private Fixed Capital Formation in Iran

Based on economic structure of a country, defense spending and security costs as a public good, can have a positive or negative impact on private sector activities. This research applies a partial coherence approach for the period 19592017 to evaluate the relationship between defense spending and security costs as two important parts of the state budget, with the formation of a fixed private capital and oil revenues with a constant tax effect. The results showed that by keeping the effect of tax revenues as fixed in fouryear time scales, and in the period 19691978, defensive expenditures and the formation of fixed private capital were not cophase and defense expenditure was a leading variable for the formation of fixed capital, which shows a confirmation of crowdingout effect in Iranian economy. In contrast, in period 19891997, these two variables are cophase and no crowdingout effect has occurred. Also, in short and longterm, the formation of private fixed capital is a leading variable that justifies the need for security and increasing its costs. During period 19691978, in the shortterm, two variables of defense spending and oil revenues are in opposite phase. The two variables of security costs and oil revenues are in cophase in the short run and the phasic difference arrows indicate the causality of oil revenues to security costs during the years 19861999. Based on the structure of Iranian economy and the fact that Iran does not export military equipment, it is suggested that defense spending be optimized in order to control the crowdingout effect and security costs to be increased to the point that they have a positive impact on the formation of private equity.