آثار تجارت الکترونیکی در ایران بر اشتغال و بهره‌وری

هدف این مقاله برآورد اثر  تجارت الکترونیکی بر تولید ناخالص داخلی و اشتغال با استفاده از داده‌های استانی در قالب مدل رگرسیون داده‌های تلفییقی با دو روش اثرات ثابت و تصادفی است. برای این منظور  از آمار سال‌های 1392 تا 1394 استفاده شده است. شواهد نشان می‌دهد در ایران 14 میلیون خریدار آنلاین و 17 هزار فروشگاه ‌اینترنتی وجود دارد که نتیجه آن مبادله 2/4 درصد gdp و 11 درصد خرده‌فروشی به صورت الکترونیکی است. نتایج نشان می‌دهد تجارت الکترونیکی با تاکید بر b2c بهره‌وری را افزایش داده است.کشش بهره‌وری نسبت به تجارت الکترونیکی 0.006 تا 0.0108 برآورد می‌شود. به عبارت دیگر، یک درصد افزایش سهم تجارت الکترونیکی از تولید ناخالص داخلی، باعث افزایش 0.006 تا 0.0108 درصد تولید ناخالص داخلی سرانه هر استان می‌شود. تاثیر تجارت الکترونیکی بر اشتغال منفی، اما از نظر آماری غیرمعنادار است. با توجه به اثر مثبت تجارت الکترونیکی بر تولید سرانه و بی‌تاثیری آن بر نرخ بیکاری، چنین برداشت می‌شود که تجارت الکترونیکی بهبود بهره‌وری نیروی کار را در پی داشته است.