لزوم استفاده‌ی محدود از کیفر سالب آزادی بر مبنای فقه اسلامی

حبس، در اندیشه ی دینی عموماً یک مجازات اصلی محسوب نمی‌شود؛ بلکه به‌عنوان یکی از مصادیق تعزیر، اقدامی تامینی و تربیتی است و بیشتر جنبه ی اصلاح، بازدارندگی و پیشگیری از وقوع مجدد جرم را دارد. در مواردی نیز که حبس به‌عنوان مجازات به کار گرفته شده، به عنوان یک ضرورت مطرح بوده است و اساساً با منطق اسلام که سعی در پرورش روحی و روانی افراد جامعه دارد، همخوانی ندارد. کارکردگرایی حبس به عنوان وسیله ای جهت دور نگه داشتن خطر برخی افراد از جامعه در نظام فقهی اسلام به خوبی مشاهده می شود. مبنای استفاده از کیفر سالب آزادی، ضرورت حفاظت از جامعه در برابر مجرمین خطرناک و در هنگام وقوع جرم شدید؛ و به تعبیری دیگر مصلحت جامعه می‌باشد که این مصلحت فلسفه و مبنای مجازات در اسلام است.در این نوشتار ابتدا به تعریف کیفر سالب آزادی و زندان پرداخته‌ایم. سپس، پیشینه‌ی استفاده از کیفر سالب آزادی در فقه اسلامی را مرور کرده‌ایم و پس از آن با بررسی فلسفه اسلامی مجازات به‌طور کلی و مجازات حبس به‌طور خاص، به ‌ضرورت فقهی استفاده‌ی محدود از کیفر سالب آزادی اشاره کرده‌ایم. در نهایت نیز پس از بررسی ضرورت اجتماعی و تاریخی استفاده‌ی محدود از کیفر سالب آزادی به نتیجه‌گیری کلی از مطالب بیان شده پرداخته‌ایم.