بررسی رویه و نگرش قضات دادگاه‌های اطفال تهران به جایگزین‌های مجازات حبس

این مقاله با رویکرد جامعه‌شناسی جنایی به بررسی وضعیت کودکان و نوجوانان زیر هجده سال که به‌ دلایلی در تماس با دادگاه اطفال قرار می‌گیرند، می‌پردازد. روش انجام این تحقیق مطالعه‌ موردی است. یافته‌های تحقیق نشان می‌دهد که در دادگاه اطفال دو رویکرد نسبتاً متفاوت حاکم می‌باشد. یک دسته از قضات عملکرد و آرا ‌شان به رویکرد ترمیمی نزدیک است و دسته دیگر را می‌توان از حامیان رویکرد تنبیهی دانست. از منظر گروه اول جایگزین‌های مجازات حبس به ‌طور کلی در زمره‌ی سایر مجازات‌ها می‌باشند و دارای قابلیت بازدارندگی از جرایم هستند. در حالی که دسته دوم معتقدند که جایگزین‌های مجازات حبس صرفاً نوعی تدابیر اصلاحی هستند که فاقد جنبه‌ی بازدارندگی هستند و نمی‌توانند مانند مجازات حبس قابلیت اجرا شدن و کارآیی داشته باشند. در زمینه‌ی حدود اختیارات قاضی نیز اختلاف ‌نظر وجود دارد. برخی از قضات اصطلاحاً به لزوم تفسیر اجتماعی از قوانین معتقدند، در حالی که گروه دیگر اعتقاد به تفسیر تحت‌اللفظی از قوانین دارد.