آثار ابطال رای داور بر شرط داوری

تبصره ماده 491 ق.آ.د.م که به‌صورت مطلق، متداعیین را پس از ابطال رای داوری به دادگاه دلالت می‌کند، ظهور در زوال شرط داوری دارد  بدون آنکه میان جهات ابطال تفکیکی قائل شود. اما تفسیر منطقی، حکم را منصرف به مواردی می‌سازد که ابطال رای داور با انحلال شرط داوری ملازمه داشته باشد. بطلان قرارداد داوری و انقضای مدت آن از جهاتی است که  با قاعده مقرر در تبصره ماده 491 منطبق می‌باشد، ولی در سایر فروض باید میان داوری مطلق از مقید تمیز داد. شرط داوری مقید به داوران معین، با صدور رای داوری به پایان می‌رسد، زیرا موضوع تعهد از سوی داور اجرا شده و قید مباشرت، توسعه اجرای داوری توسط اشخاص دیگر را برنمی‌تابد. در داوری مطلق ، مکانیزم داوری برای طرفین مطلوبیت دارد و نه شخص داور، ازاین‌رو ابطال رای داوری، موافقت‌نامه را متاثر نساخته و احترام به آزادی اراده (party autonomy) به‌عنوان مهم‌ترین اصل داوری اقتضا دارد تا همچنان به شرط داوری رجوع شود و داوری با اشخاص دیگر ادامه یابد.