عزاداری‌های نامتعارف در پرتو حقوق کیفری و رویۀ قضائی ایران

در جوامع اسلامی و به‌خصوص در میان شیعیان و با استناد به لزوم احترام به شعائر الهی، عزاداری برای پیامبر و اهل بیت ایشان به‌عنوان مصداقی از شعائر الهی، امری نیک و پسندیده تلقی می شود، اما عزاداری‌ها نیز مانند بسیاری از مسائل اجتماعی و مذهبی دیگر، دارای طیف گسترده ای از تفاسیر و مصادیق هستند، به‌گونه‌ای‌که برخی عزاداران اقدام به انجام رفتارهایی مانند قمه‌زنی، تیغ‌زنی، قفل‌زنی، راه رفتن بر روی آتش و زغال گداخته، غلتیدن بر روی خرده‌شیشه و ... می‌‌کنند و این رفتارها را مصداق واقعی عزاداری می‌دانند. از سوی دیگر، بخشی از دستگاه عدالت کیفری بر این عقیده هستند که باید با ابزارهای کیفری با این نوع از عزاداری ها برخورد کرد؛ در این پژوهش به شرح و نقد سیاست تقنینی و قضائی ایران در این رابطه پرداخته خواهد شد و این امر به اثبات می رسد که هیچ محمل قانونی جهت برخورد کیفری با این‌گونه از عزاداری ها وجود ندارد.