نقطۀ انتقال ریسک مسئولیت قراردادی در قراردادهای بین‌المللی فروش و حمل گاز طبیعی از منظر کنوانسیون بیع بین‌المللی کالا (وین، 1980)

تعیین نقطۀ انتقال ریسک مسئولیت قراردادی در قراردادهای بین‌المللی فروش و حمل گاز در موقعیت سیاسی و اقتصادی دارندگان این مخازن و متعاقدین این قراردادها از اهمیت به‌سزائی برخوردار است. به‌علاوه نحوۀ توزیع ریسک و نقطۀ انتقال آن موقعیت قراردادی و مالی اطراف قراردادهای مزبور را تحت تاثیر قرار خواهد داد. در قراردادهای فروش و حمل گاز طبیعی از طریق خط لوله معمولاً طرفین قرارداد نقطۀ انتقال مالکیت و ریسک را در قرارداد پیش‌بینی می‌کنند و درصورت سکوت طرفین ممکن است مقررات کنوانسیون وین درخصوص انتقال ریسک مسئولیت بر این قراردادها حاکم شود. در پروژه‌های انتقال انرژی نیز که متضمن حمل دریایی کالا از طریق کشتی است، نقطۀ انتقال مسئولیت قراردادی مطابق توافق طرفین و یا مقررات کنوانسیون‌های حمل دریایی یا سایر مقررات مرتبط بین‌المللی خواهد بود. در کنوانسیون وین، قاعدۀ اصلی در تعیین نقطۀ انتقال مسئولیت این است که با تسلیم کالا، ریسک منتقل می‌شود، ولی مواردی استثنائی برای تعیین نقطۀ انتقال ریسک وجود دارد که راه‌حل دیگری پذیرفته شده است و آن، زمان انعقاد قرارداد است.