اعتبارسنجی و ارزش‌گذاری شهادت شهود گمنام در قانون آئین دادرسی کیفری ایران و اساسنامه دیوان کیفری بین‌المللی

یکی از تدابیر اتخاذشده برای حمایت از شهود در اساسنامۀ دیوان کیفری بین‌المللی و قانون آئین دادرسی کشورمان، مخفی نگه داشتن هویت آنان است.حق متهم مبنی بر مواجهه و پرسش از شهود نیز از الزامات دادرسی عادلانه است. پس امنیت شهود و رعایت حقوق دفاعی متهم هر دو واجد اهمیت است و نمی‌توان در جهت امنیت شهود، حق متهم را نادیده گرفت و یا جهت رعایت حقوق دفاعی متهم نسبت به امنیت شاهد در معرض خطر و تهدید بی‌توجه بود. راجع‌به اعتبار و ارزش اثباتی شهادت شهود ناشناس، این پرسش مطرح می‌شود که ارزش و اعتبار و شهادت آنان تا چه میزان ارزش‌گذاری می‌شوند؟ قانون آئین دادرسی کیفری در مورد اعتبارسنجی و ارزش شهادت شهود گمنام و اینکه آیا چنین شهادتی می‌تواند به‌تنهایی مستند حکم محکومیت قرار گیرد، ساکت است. به‌نظر می‌رسد ارزش و اعتبار گواهی شهود گمنام، چنانچه امکان مواجهه و به چالش کشیدن شهود برای متهم فراهم نشود،هم‌سنگ و هم‌ردیف شهود با هویت معلوم نباشد. در مقالۀ حاضر اعتبارسنجی و ارزش‌گذاری شهود گمنام در پرتو نظام حاکم بر ادله،حقوق دفاعی متهم و امنیت شهود به روش تحلیلی، تفسیری، تطبیقی و کاربردی با بهره‌گیری از منابع داخلی و خارجی مورد بررسی قرار گرفته است.