تاملی بر رای داوری خارجی از منظر کنوانسیون نیویورک در مورد شناسایی و اجرای آراء داوری خارجی (1958)

کنوانسیون شناسائی و اجرای آراء داوری خارجی نیویورک مورخ 1958 سندی فراگیر در جهت تسهیل اجرای آرای صادره از نهاد داوری است. مطابق ماده 1 سند مذکور، کنوانسیون نیویورک در مورد آراء صادره در کشوری غیر از کشور محل درخواست اجرا اعمال می شود و یا نسبت به آرائی که در کشور متقاضی عنه داخلی محسوب نشود. بدین‌ترتیب مشاهده می‌شود که محدوده اعمال کنوانسیون تا حد بسیار زیادی وابسته به مفهوم «رای داور» و «رای داوری خارجی» است. چراکه این دو عبارت تعیین‌کننده آرائی است که مشمول قواعد کنوانسیون بوده و می توانند از مزایای اجرایی آن بهره مند شوند. به‌علاوه مفهوم رای خارجی مفهومی نسبی است و به‌تشخیص دادگاه مجری رای داور بستگی دارد. حال آنکه هیچ تعریف صریحی از رای داوری خارجی در کنوانسیون نیویورک ارائه نشده است. از‌این‌رو روشن کردن مفهوم رای داور خارجی به‌عنوان یکی از ضروریات تعیین قلمرو اجرائی کنوانسیون در این مقاله انجام می شود.