بررسی حقوقی - فقهی شهادت از راه دور با نگاهی به دیدگاه دادگاه کیفری یک استان تهران

در عصر حاضر ظهور وسایل ارتباطی بین افراد و سازمان‌ها از طریق تجهیزات الکترونیکی و انفورماتیکی، موضوع دولت الکترونیک و پیرو آن دادرسی الکترونیکی را در مقابل دادرسی سنتی مطرح کرده است. دادرسی کیفری الکترونیکی به‌عنوان تحولی نوین در عرصه قضایی، به منظور تحقق فاصله‌گذاری اجتماعی در حوادثی از قبیل بیماری کرونا، کاهش هزینه‌های دادگستری و تسهیل در رویه دادگاه‌ها مواد قابل توجهی از قانون آئین دادرسی کیفری را به خود اختصاص داده است. یکی از موضوعات مهم در این عرصه، شهادت از راه دور به این شیوه بوده که در ماده 186 قانون مجازات اسلامی مصوب 1392 و مواد 204 و 214 قانون آئین دادرسی کیفری مصوب 1392 مطرح شده است. با وجود این، حسب مصاحبه با تعدادی از شعب دادگاه کیفری یک، موضوع شهادت از راه دور تاکنون در رویۀ قضائی ایران تحقق نیافته است. دادگاه‌های مزبور چالش‌هایی از حیث فقدان زیرساخت‌های لازم و دیدگاه‌های ناشی از برداشت‌های فقهی دارند. در پژوهش حاضر با روش توصیفی - تحلیلی و نیز تحلیل محتوای مصاحبه قضات برای رفع چالش‌های مزبور و تامین زیرساخت‌های لازم برای اجرای شهادت از راه دور راه‌کارهایی ارائه شده است.