حمایت از میراث فرهنگی جهانی در رویه دیوان بین المللی کیفری

میراث فرهنگی در تمام دنیا دارای منزلت بالایی هستند به گونه ای که در حقوق بین‌الملل کیفری حمله و تخریب آن‌ها جنایت قلمداد شده است. در حقوق بین‌الملل، قواعدی دربارۀ حمایت از میراث فرهنگی جهانی نظیر کنوانسیون‌های چهارگانه 1949 ژنو و کنوانسیون 1954لاهه وجود دارد. میراث فرهنگی علاوه‌بر حمایت‌های عام در حقوق بین‌الملل به‌طور ویژه در چارچوب نظام حقوق بین‌الملل کیفری نیز طی اساسنامه و سند عناصر جنایات دیوان مورد التفات قرار گرفته‌اند. با لازم‌الاجرا شدن «اساسنامه رُم» در 17 ژوئیه 2002 و ایجاد «دیوان بین‌المللی کیفری»، جهان برای نخستین‌بار، به یک سازوکار قضائی بین‌المللی مستقل با اختیار محاکمۀ افرادی که دارای بیش‌ترین مسئولیت در رابطه با تخریب مهارناشدنی اموال فرهنگی در جریان مخاصمات مسلحانه هستند، مجهز شد. جهان برای نخستین‌بار در طول تاریخ محاکمات دیوان بین‌المللی کیفری، شاهد محاکمۀفردی به اتهام جنایت جنگی علیه اموال فرهنگی در پروندۀ احمدالفقی المهدی بود. رویکرد دیوان در این پرونده، متاثر از اساسنامۀ خود «رویکرد تفسیر به‌نفع غیر‌‌نظامیان» است