رویکرد بزه‌دیده‌شناختی به ناشناختگی در زیست مجازی

هرچند تصور زیست مجازی بدون زیست حقیقی امری غیرممکن می‌باشد، لکن وجود موازی و هم‌زمان این دو، موجبی برای بروز پدیده‌ای به نام حضور از زیست حقیقی به زیست مجازی شده است. پدیده‌ای که بنا به شرایط خاص و تفاوت‌های ماهوی این دو زیست، قابل‌تحلیل در جرم‌شناسی بزه‌دیده شناختی است. مهم‌ترین عنصر در تحلیل مقالۀ حاضر تفاوت‌های ماهوی این دو نوع از زیست، از نظر ناشناختگی افراد و به تبع آن رنگ‌باختگی مفهوم اعتماد در زیست مجازی است که به‌دلیل عدم توجه از سوی شهروندان در زمان حضور در زیست مجازی موجبات زمینه‌سازی جرایم را به دنبال دارد. با در نظر گرفتن این مهم در شرایط امروزی زیست حقیقی و بنا بر آثار و تبعات گسترده‌ای که در این نوع از حضور در زیست مجازی به وجود می‌آید، بایستی قائل به بازتعریف وظایف و مسئولیت‌های جدید برای شهروندان و حکمرانان در تامین امنیت شهروندان گردید. وظایفی که در شرایط کنونی گاه به‌صورت غیررسمی از سوی حکمرانان مدنظر قرار می‌گیرد. لکن اهمیت تامین امنیت شهروندان و وظیفۀ حکمرانان در پیشگیری از جرم، کاهش و جبران خسارت احتمالی به شهروندان، مهم‌ترین دلایل برای رسمیت بخشیدن و هنجارمند نمودن چنین موضوعی می‌باشد