تدابیر و راهبردهای موثر در پیشگیری از بزه‌دیدگی زنان شاغل مطالعۀ میدانی: شهر قم

از جمله دغدغه‌های مهم هر جامعه‌ای، توجّه به اشتغال زنان و پیشگیری از بزه‌دیدگی آنان است. در پژوهش حاضر، ضمن بررسی و تطبیق نظریه‌های جرم‌شناختی و بزه‌دیده‌شناختی، با ایجاد رابطۀ منطقی بین آن‌ها، موضوع مورد بحث واقع می‌شود. پژوهش حاضر از لحاظ روش تحقیق، توصیفی- تحلیلی و از لحاظ روش گردآوری اطلاعات، پیمایشی است. جامعۀ آماری کلیۀ زنان شاغل در بخش‌‌های دولتی و خصوصی شهر قم (26 هزار و 142 نفر) است که به روش نمونه‌گیری از نوع تصادفی ساده 120 نفر انتخاب شدند. برای جمع‌آوری اطلاعات از ابزار پرسش‌نامۀ محقق‌ساخته با مکانیزم پرسشگری مستقیم، پرسش‌های بسته و چندگزینه‌ای از نوع طیفی یا درجه‌بندی استفاده شده و جهت خلاصه‌کردن داده‌ها، از آمار توصیفی (درصد فراوانی، درصد فراوانی تجمعی و...) و جهت تایید یا رد فرضیه‌ها از آمار استنباطی (آزمون t تک نمونه‌ای،t دونمونه‌ای و آزمون فریدمن) استفاده شده است. یافته‌های پژوهش نشان می‌دهد اقدامات پیشگیرانۀ وضعی، موثرترین سازوکار حمایتی در حوزۀ پیشگیری از بزه‌دیدگی زنان شاغل است. تقویت تدابیر نظارتی بر واحدهای شغلی و تشدید ضمانت‌اجراهای کیفری بر کاهش آسیب‌ها اثرگذار است. طبق یافته‌های پژوهش، مهم‌ترین سازوکار حمایتی از زنان شاغل، سازوکار مدنی بوده و سایر سازوکارها به‌ترتیب سازوکار نظارتی، قضایی و قانونی است. مشکلات آسیب‌شناختی در هر دو حوزۀ اشتغال زنان (عمومی و خصوصی) یکسان است و از الگوی آسیب‌شناختی واحدی پیروی می‌کند. با توجه به تفاوت آماری اندک در آسیب‌پذیری زنان شاغل در بخش خصوصی، توجه به آنان بیشتر احساس می‌شود