حریم خصوصی زندانیان؛ ابعاد، آثار و شاخص‌ها

حریم خصوصی قلمرویی است که براساس شرع و قانون تعیین شده و به حوزه اثباتی یعنی منع تجسس و کسب اطلاع از عرصه‌های مختلف زندگی انسان بازمی‌گردد. از نظر حقوقی اصل بیست و پنجم قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران را مرتبط‌ترین اصل با حریم خصوصی افراد شمرده‌اند. زندانی اگرچه محکوم شده باشد؛ به صرف محکومیت به زندان، حقوق انسانی را از وی نباید سلب کرد. این مقاله درصدد است تا با تبیین ابعاد و گستره‌های مختلف حریم خصوصی در محورهای جسمی، روحی و اموال اینطور بیان کند که اصل وجود حبس باید حذف یا با کیفرهای دیگر جایگزین شود، اما تا آن زمان فرد زندانی به‌جز حقوقی که به‌طور خاص و به‌تبع محکومیت به زندان از وی سلب می‌شود و در راستای اصول و اهداف زندان و کیفر حبس است، باید دارای سایر حقوق انسانی خود باشد و ضمانت اجرایی برای تعرض به این حقوق زندانیان در نظام حقوقی و کیفری موضوعه باید وضع شود.